Maandag 30 mei 2016
Lieve lezers,
Hier zijn alweer de laatste blogberichten van mijn Surinaamse ervaring. Geen uitgebreide berichten meer, maar gewoon een korte update van de laatste drie dagen.
Maandag geen al te speciale dag. Vandaag lag de dateline vast voor de bachelorproef. Iedereen moest haar deel indienen en ik had de taak op mij genomen om alles samen te voegen. Ik ben hier een tijdje zoet mee geweest want het nam veel tijd in beslag. Geen leuke dingen vandaag...
Dinsdag 1 juni 2016
Een dag waar ik absoluut niet naar uit keek... Afscheid nemen op een fantastische stageplaats met geweldige collega's en superlieve kinderen. Om 10.00u werk ik, samen met de andere twee stagiaires verwacht op de Louis Braille School. Na het verkrijgen van een supergoed eindevaluatie, gingen we naar één van de klassen. De juffen en kinderen kwamen allemaal bij elkaar om een dankwoord uit te spreken en afscheid te nemen. Ik kreeg eerst mijn certificaat overhandigd van de Brailletraining. Daarna werd er een lief woord van dank uitgesproken door zowel de juffen als sommige kinderen. Er werd ons gezegd dat ik een goede band heb kunnen opbouwen met iedereen de afgelopen tijd. Ik werd bedankt voor alles wat ik heb gedaan gedurende de vier maanden. Ik kreeg bovendien ook nog een mooi afscheidscadeautje. Een mooie verjaardagskalender met foto's van de kinderen, de juffen en mezelf. Nog even al de verjaardagen noteren en dan kan dit in België een mooie plaatsje krijgen!
Het in ontvangst nemen van mijn certificaat!
Alle drie geslaagd!
Een lief woordje van een topschoolhoofd!
Cadeautje!
Brasa voor een topjuf!
Verjaardagen noteren van kinderen en juffen die ik nooit zal vergeten!
Ik kon me vandaag sterk houden, maar zodra ik voor de laatste keer de poort uitreed, brak mijn hart. Ik heb zelf mijn hart en ziel gelegd in mijn opleiding dus ook op mijn stages. Deze stage sprong er uiteraard met kop en schouders bovenuit! Ik ben terecht gekomen in een cultuur die ik niet kende, bij vreemde mensen en vreemde kinderen, een ander soort werking... Ondanks dit heb ik ongelofelijk veel bijgeleerd over mezelf en een andere cultuur. De liefde die ik kreeg van de kinderen kan ik niet beschrijven. Het zijn zulke unieke kinderen met zoveel mogelijkheden, ondanks hun visuele beperking. Een persoon die zegt dat kinderen met een beperking niets kunnen, weet niet waar hij over spreekt. Deze kinderen gaan naar schools zoals elk ander kind, deze kinderen spelen zoals elk ander kind, deze kinderen lachen zoals elk anders kind en deze kinderen geven evenveel liefde en vriendschap als elk ander kind!
De mogelijkheden die ik heb gekregen op deze stageplaats waren zo uitgebreid dat ik heel veel kennis en ervaring heb kunnen opdoen. De collega's, van het team waarin ik werkte, waren vanaf het begin erg gastvrij. Ik werd onmiddellijk in het team opgenomen. Ik heb mezelf proberen bewijzen en dat is me ook gelukt. Ik heb mijn eigen unieke stempel achtergelaten in een wondermooie stichting die zich inzet voor personen met een beperking. Ik ga iedereen ontzettend missen!
Woensdag 2 juni 2016
Nog een laatste drukke dag voor de boeg want er zou nog een grote donatie plaatsvinden in het kindertehuis Betheljada. Gelukkig kwam er een grote taxi aangereden want eenmaal ingeladen, zagen we dat de koffer helemaal vol zat. We werden 's middags verwacht door de leidinggevende en een maatschappelijk werker. Twee Nederlandse dames die na hun stage zijn blijven 'plakken' in Suriname. Ze vroegen zich al af wat we gebracht hadden omdat we niets naar boven hadden meegenomen. Ze kwamen beneden even een kijkje nemen en waren dolenthousiast toen ze zagen wat er in de dozen zat. Ze zeiden zelfs dat het een uitzonderlijke donaties was met enorm veel variatie. De 50 rolletjes deodorant kwamen zeker van pas want de deodorant was net op. Vooral met de nieuwe joggingbroekjes voor de kinderen waren ze dolblij. We hadden hier speciaal voor gekozen omdat de meeste kinderen pampers dragen en de hele dag in een rolstoel zitten of ergens liggen. Een los, kort broekje is dus gemakkelijk voor het kind zelf, maar ook voor de verzorgers. Ze gingen meteen een kindje halen om het broekje te passen. Naar het schijnt was het kindje erg blij met zijn nieuwe broekje. Hij zag er ook superschattig uit! Hij kreeg natuurlijk veel aandacht en hij mocht zelfs mee op de foto! Als een trots jongetje met een nieuw, rood broekje. We werden wel 100x bedankt door iedereen en wel 100x werd er gezegd dat ze dit nooit verwacht had. Dit is natuurlijk de reactie waar we op gehoopt hadden. Het kon geen betere afsluiter zijn van dit project! Er werden foto's genomen die binnenkort zelfs op de website te vinden zijn! Voor iedereen die graag eens een kijkje neemt op hun website: http://www.betheljada.org/
Dolblij met alles! Vooral met de nieuwe broekjes :)
Met z'n nieuwe broekje <3
Daarna ging ik nog even met Charlotte naar de Kennedy Stichting. Ook zij moest nog afscheid nemen van de kinderen. Ze hadden een mooie kaart gemaakt met een lieve tekst. Ook dit is een prachtige voorziening voor kinderen met een beperking!
De laatste avond... Nog eens lekker uitgebreid gaan eten in de Waag met alles erop en eraan!
Zo lieve lezers, dit was het dan. Mijn laatste blogbericht. Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor de tijd en moeite die jullie namen om mijn berichten te lezen en me eigenlijk een beetje te volgen tijdens dit project. Familie, vrienden en kennissen wil ik ook heel erg bedanken voor de steun en toeverlaat! Zonder jullie had ik deze kans nooit gewaagd. Iedereen heeft altijd achter me gestaan en heeft mijn keuzes gerespecteerd. Ik kreeg zoveel leuke commentaar op het werk dat ik in Suriname heb verricht. Commentaar die me moed gaven om nog verder door te gaan. De lieve woorden, berichten, kaartjes, Skype-gesprekken... Ik heb er geen woorden voor. Jullie waren allemaal zo ver af, maar toch zo dichtbij. Het doet me deugd dat mensen trots op me zijn en dit ook effectief verwoorden. Nogmaals grote dank voor iedereen die heeft mee geholpen aan de inzameling. Ook jullie zijn deel van prachtige donaties aan kinderen die het minder hebben. BEDANKT!
Mijn Suriname-traject is niet goed gestart, maar wel fantastisch geëindigd. Ik heb heel veel geleerd van mezelf en ook van de mensen in de Surinaamse cultuur. Het is een ervaring die me voor de rest van mijn leven zal bijblijven. Herinneringen en foto's om voor eeuwig te bewaren en nog regelmatig op terug te kijken. Ik kan het nog steeds niet geloven dat ik dit heb gedaan, maar ik ben trots op mezelf! Wat ook zeker mag gezegd worden is dat ik niet enkel een goede stage-ervaring heb gehad en mooie trips heb gemaakt... Ik heb bovendien ook een mooie vriendschap opgebouwd! Een vriendschap die niet zal gebroken worden, daar ben ik zeker van. Charlotte, bedankt voor alles! Ik heb enorm veel aan je gehad. We hebben samen gelachen, geweend, geklaagd, plezier gemaakt en nog zoveel meer. We hebben wondermooie dingen gedaan in Suriname. Dingen waar we zelf en iedereen trots op mag zijn!
Brasa brasa brasa!
xxxxxxxxxxxxxxxxx
