Maandag 29 februari 2016
Lieve lezers,
De start van een nieuwe en trouwens al mijn vierde week stage. Na een extra lang verlengd weekend was het weer tijd om vroeg uit de veren te komen. De wekker ging om 06.30u en ik was nog heel moe. Ik kon nog wel enkele uren in mijn bed blijven liggen! Dit ging jammer genoeg niet. Ik keek naar buiten en het zag er mooi weer uit. "Gelukkig!" dacht ik. "Eindelijk eens naar mijn stage fietsen zonder dat het regent." Te hard geroepen... Ik was vertrokken met de fiets en uiteindelijk begon het te regenen. Wat zeg ik, gieten! Twee regenjassen over elkaar aandoen, bleek ook al niet te helpen. Mijn kleding en haren waren kletsnat dus ik kon evengoed geen regenjassen aandoen. Maar goed dat ik elke stagedag zuivere kleren bij heb. In het vervolg zal ik ook droge schoenen meenemen want rondlopen met een plas water in mijn schoenen was geen pretje! Ik schaamde mij toen ik aankwam in de Louis Braille School. Degenen die aanwezig waren, vonden het uiteraard grappig, maar daar drijfnat aankomen vond ik echt niet leuk. Na het aantrekken van droge kleren kon mijn dag beginnen.
Tijdens het verlengd weekend zijn de verbouwingen aan de school gestart. De klaslokalen worden vernieuwd en in een nieuw kleurtje gestoken. Ik ben benieuwd naar het resultaat! Het nadeel hiervan is, is dat alle leerlingen les zullen volgen in het ADL-lokaal. Iedereen zit in dezelfde ruimte, maar er zijn wel verdelingen gemaakt in het lokaal. Dit zal nog zo zijn tot de paasvakantie. Gelukkig heb ik, samen met de andere stagiaires, een apart lokaal waarin ik mijn ADL-lessen en individuele begeleidingssessies kan geven. Zo ben ik toch afgezonderd van de volledige groep en kan ik in rust en stilte werken met bepaalde leerlingen.
Zoals ik eerder al eens had vermeld, heb ik elke maandag individuele ADL-lessen gepland met de leerlingen van de zorgklas. Juf J. (de juf van de zorgklas) had zich afwezig gemeld en de leerlingen was verteld dat ze dus niet naar school moesten komen. Dus... geen ADL-les. Ook juf I. (de juf van klas 1 & 2) was afwezig waardoor ook deze leerlingen niet aanwezig waren op school. Juf G. (de juf van klas 3 & 4) was ook afwezig, maar haar leerlingen waren wel op school. Er was geen opvang voorzien voor deze kinderen dus had ik, samen met twee andere stagiaires, deze opvang op ons genomen. We waren dus met drie juffen voor een klas van vier leerlingen. Dit vond ik echt te veel en ik wist niet wat ik moest doen. Ik had wel aan het schoolhoofd gevraagd wat ik met deze leerlingen moest doen. Zij vertelde mij dat het een goede test was om te improviseren. Hiermee was ik akkoord, maar het was gewoon niet aangenaam om met zoveel juffen in één klas te staan. Dit is gewoon te veel van het goede. Ik had geprobeerd om dan met deze leerlingen de ADL-les, die ik had voorbereid, te doen. Dit lukte niet goed omdat deze voorbereiding ook niet voor hen bedoeld was. De leerling waarmee ik als eerste aan de slag ging, was C. Ze vond het leuk om individueel een ADL-les te krijgen van mij, maar ik had het gevoel dat het thema haar niet echt aanstond. Op de planning stonden relaxatie-oefeningen. Ze deed wel zeer goed mee met de oefeningen, maar ze was afgeleid door het feit dat ze om 09.00u bij de ICT-les moest zijn. Ze vroeg dus continu hoe laat het was en ze zei ook regelmatig dat we op tijd moesten vertrekken. Ik stelde haar gerust dat we op tijd bij de ICT-les zouden zijn, maar die bleek niet te helpen. Mijn lesje was afgerond dus ik bracht haar terug naar de rest van de groep. Het leek me ook geen goed idee meer om de overige leerlingen ook apart mee te nemen omdat ze ICT-les hadden en er dus niet voldoende tijd meer was om dit te doen.
Ik wou ook nog enkele praktische zaken regelen, maar ook hiervan waren er twee personeelsleden afwezig. Ik vond het echt frustrerend dat ik zoveel had voorbereid en hier gewoon niets mee kon doen.Ik besloot naar Mevrouw H. (de directrice) te gaan om te vragen wat ik voor haar nog kon betekenen vandaag. Zij wist me ook niets te vertellen en wou dit even bespreken met het schoolhoofd. Ik had een voorstel gedaan om vrijdag dan te komen in plaats van vandaag. Zij waren hiermee akkoord dus ging ik naar huis. 2,5 uur vroeger dan gepland, maar niets aan te doen. Het was sowieso mijn dagje niet dus ik vond het niet zo erg om naar huis te gaan. Begrijp me niet verkeert, ik vond het wel erg dat ik zoveel tijd en moeite had gestoken in mijn voorbereidingen en dat ik hier niets mee kon doen. Ik zal deze voorbereiding wel gebruiken bij mijn eerstvolgende ADL-les met de leerlingen van de zorgklas.
Het was echt mijn dagje niet dus ik besloot om mij gewoon neer te leggen op mijn bed. Gewoon even niets doen en nadenken. Gelukkig kon ik met mijn lieve schat nog even Skypen om al mijn frustraties te uiten. Ondanks dat we zo ver van elkaar weg zijn, vangt hij me heel goed op als ik het moeilijk heb! Na een kort dutje besloot ik om samen met Charlotte even een wandelingetje te maken en op zoek te gaan naar een waterdichte regenjas, aardappelmesjes en lippenstift. Alles gevonden behalve het belangrijkste: een regenjas voor het wisselend klimaat. Dat wordt nog een paar keer door de regen fietsen... Hopelijk vind ik snel een regenjas want het zal nog wel enkele gebeuren dat ik in de regen moet fietsen. We hadden een gezellige babbel tijdens onze wandeling en het deed ons weer deugd om even weg te zijn van alles. Op onze terugweg vonden we een grote ronde vrucht die van een struik was gevallen. We besloten dit mee te nemen en te vragen aan de huisbaas wat dit was. We wouden eerst zelf ontdekken wat er in zat, maar het was onmogelijk om dit open te krijgen met een groot mes. Ik vroeg aan een huisgenoot of hij dit even wou oplossen. Hij ging naar buiten en gooide de vrucht heel hard op de grond. De groene vrucht sprong uit elkaar en er kwam een witte, slijmerige en sterk ruikende smurrie uit. De vrucht wordt, in het Nederlands, een kalebas genoemd. In het Surinaams wordt dit een krabasi genoemd. Het wordt gebruikt als decoratie, maar kan ook gebruikt worden als consumptie. Vroeger werd dit gebruikt om huishoudelijke voorwerpen te maken (een bromfietshelm, een schaaltje, een drinkkruik,...). Het is niet eetbaar, maar wordt wel als basis gebruikt voor enkele medicijnen. Soms wordt dit gegeten door mensen die denken dat ze iets giftig hebben gegeten. De kalebas is een braakmiddel dat hiervoor gebruikt kan worden. In het binnenland worden kinderen met epilepsie ingesmeerd met het kalebaspulp. Dit worgt ervoor dat ze beter kunnen ademen. De vrucht kan ook bereid worden als hoestdrank. De kalebas behoort tot de meest multi-functionele vrucht op de planeet aarde. 
Kalebas/krabasi
Wit pulp van de kalebas/krabasi
Kommetjes gemaakt uit kalebas/krabasi
Eenmaal terug besloot ik mijn was maar eens te strijken want anders blijft dat liggen en dat is ook niet de bedoeling natuurlijk. Ondertussen was het al bijna 17.45u dus besloot ik om alvast aan het avondeten te beginnen. Gelukkig kroop hier niet veel tijd en werk in. Het heeft me wel enorm gesmaakt! Rijst met een speciale saus en perzik gevuld met tonijn. Heerlijk!
Nog even spelen met mijn Surinaamse huisdieren!
Dikke kus
xxxxxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten