Dag 103 + dag 104: Een fantastische afsluitdag op de Louis Braille School

Woensdag 18 mei 2016

Lieve lezers,

Zoals jullie op voorhand al wisten had ik vandaag mijn proefexamen van het Brailleschrift. Ik vloog er onmiddellijk in toen ik aankwam op de NSBS want toen zat nog alles vers in mijn geheugen. Na het vinden van de juiste Perker ging ik aan de slag. Ik mocht eerst het volledige alfabet, leestekens en rekentekens op een kladblad noteren zodat ik dit als een hulpmiddel kon gebruiken. Daarna ging ik verder met het typen van een tekst. Alles kwam aan bod: hoofdletters, leestekens, rekentekens en natuurlijk ook de letters van het alfabet. Het ging heel vlot en ik was hier na ongeveer 25 minuten mee klaar. Het zat blijkbaar nog goed in mijn geheugen dus ik ging onmiddellijk verder met het tweede deel: een tekst debrailleren. Dat is het omzetten van de braillepuntjes in geschreven tekst. 

Een tekst typen op de Perker.

Mijn gedebrailleerde tekst.

Ik was als eerste klaar dus het schoolhoofd keek het deel, van het debrailleren, al na. Ze zei: 'Je hebt goed gewerkt hoor Sara! Op het eerste zicht ziet het er foutloos uit.' 'Yes', dacht ik in mezelf. Ze deelde verder nog mee dat ze in overleg zou gaan met twee van haar collega's met de vraag of dit niet voor de echte toets zou mogen gelden. Dan hoef ik niet nog een dag speciaal te komen om nogmaals de toets te maken omdat ik de kennis en vaardigheden heb om het goed te doen. Ik kan eerlijk van mezelf zeggen dat ik trots ben. Trots op het feit dat ik deze uitdaging ben aangedaan en ook trots om te zeggen dat ik Braille kan!

Na de oefentoets had ik mijn evaluatiegesprek met de directrice. Ik had het gesprek goed voorbereid zodat ik niet met een mand vol tanden zou zitten. Voor dit traject moet ik 10 competenties bewijzen.

Het gesprek ging erg goed. Ik mocht zelf beginnen met aan te halen hoe ik de competenties heb kunnen bewijzen. Ik had allerlei voorbeelden om aan te tonen dat ik competent ben. De competenties overlappen elkaar allemaal, maar ze zijn allemaal even belangrijk om als een goede orthopedagoog aan het werkt te gaan. Ik kreeg ook de taak om mezelf een score te geven van afwezig tot uitstekend. Ik had al vermeld dat ik dit erg moeilijk vind om te doen omdat het moeilijk is om iemand een 'uitstekend' te geven op verricht werk. Ik leer niet enkel bij omdat ik naar school ga. In het latere werkveld zal ik ook blijven bijleren. Het leren staat niet stil, bij niemand. Ze begreep exact wat ik bedoelde en dat waardeerde ik. Uiteraard geeft niemand zichzelf een onvoldoende, maar ik vind dat, in mijn geval, ook absoluut niet nodig om dat te doen aangezien ik veel en goed werk heb verricht. Wanneer de eindbeoordeling in mijn mailbox terecht komt, houd ik jullie zeker op de hoogte!

De directrice vermelde er ook nog even bij dat ze een goed gesprek had gehad met de leerkrachten van de hogeschool. Ze zei dat ze met veel lof over me gesproken heeft. Volgens haar heb ik een goede basishouding in het professioneel denken. Ik heb mezelf goed bewezen door de opdrachten die ik heb uitgevoerd. Ik kan alles goed verantwoorden en ben steeds bereid om verder te gaan met het oplossingsgericht denken. Als een oplossing niet werkt, zoek ik naar andere mogelijkheden. Mijn wekelijkse verslagen waren ook steeds goed genoteerd met nuttige informatie. Door deze verslagen kan ik ook heel wat competenties bewijzen!

In de namiddag nestelde ik mij in de zetel met een spannende film. Even bekomen van de dag. Dat kan alleen maar door te ontspannen!

Donderdag 19 mei 2016

Ik ben aangekomen bij dag 104, tevens ook mijn laatste stagedag op een fantastische stageplaats. Een aantal weken terug begon ik na te denken over hoe mijn laatste stagedag eruit zou zien. Ik wou geen cliché sportdag organiseren; maar iets origineels en vooral iets leuks voor de kinderen. Ik kwam op het idee om een springkasteel te huren. Een springkasteel was voor mij natuurlijk niet goed genoeg dus regelde ik nog een popcornmachine en een suikerspinmachine. Gelukkig konden deze mensen aanwezig zijn op deze dag. Het moest en zou een onvergetelijke dag worden voor de kinderen!

Ik vertrok met de taxi omdat ik nog enkele flesjes soft mee had voor de kinderen. Bij eten hoort natuurlijk ook drinken. Daarbij had ik ook nog de hygiënische spulletjes mee voor de blinde man van de SOOS. Ook bij hem wou ik vandaag een glimlach op zijn gezicht toveren! Ik kwam aan op de NSBS en ik merkte dat C. er niet was. Het beloofde dus een dag zonder hem te worden want hij is altijd vroeger op school. Hij zou dus niet meer komen opdagen. Dat vond ik echt heel jammer wat hij had er echt naar uitgekeken om, samen met mij, te springen op het springkasteel. Ik vond het nog erger dat dit mijn laatste dag was en dat hij er niet bij zou zijn. Hij is tenslotte de leerling die ik voor mijn rekening had gehouden en die ik zo goed mogelijk heb proberen begeleiden. Maarja, ik kon niet blijven treuren. Ik ging op zoek naar de oudere heer van de SOOS, in de hoop dat hij wel aanwezig zou zijn. En ja hoor! Gelukkig! Ik vroeg of hij even tijd had om met mij mee te komen omdat ik 'iets' had voor hem. Ik twijfelde geen seconde en ging mee. Hij zei onmiddellijk dat hij mij herkende door mijn stem. Ik begeleidde hem naar de grote bank een beetje verderop. Toen zei ik dat ik een verassing had voor hem. Een witte steunstok. Zijn mond viel open van verbazing en hij zei letterlijk dat hij even niet wist wat hij moest zeggen. Er kwam een lach op zijn gezicht en toen wist ik dat ik hem gelukkig had gemaakt. Hij probeerde de stok direct uit. Gelukkig was hij goedgekeurd! 

De stok in zijn linkerhand is de nieuwe steunstok. Een duidelijke lach op zijn gezicht :)

De nieuwe stok was nog niet alles wat ik bij had als verassing. Zijn verhaal was me echt bijgebleven. Dat hij sinds een jaar in een bejaardentehuis woont, maar dat hij zijn financiële zaken niet zelf kan onderhouden. Zijn zus doet dit voor hem. Net zoals in België is een bejaardentehuis erg duur, ook in Suriname. De financiële bijstand die hij krijgt van de overheid is absoluut niet genoeg om dit allemaal te kunnen betalen. Hij houdt dus niets over om persoonlijke en hygiënische materialen aan te kopen. Daarom was ik, voor hem, naar de winkel gegaan om allerlei materialen aan te kopen.

•  2 tandenborstels
•  3 deodorants
•  6 scheermesjes
•  1 bus scheerschuim
•  2 pakjes wattenstaafjes
•  3 tubes tandpasta
•  papieren zakdoekjes
•  6 stukken zeep
•  parfum

Ik overhandigde hem de spulletjes en hij wist niet meer wat hem overkwam. Hij zei wel honderden keren dat hij zo blij is dat dit iemand doet voor hem. Dat hij niet weet wat hij moet zeggen, maar dat ik gezegend ben door God. Hij zei: 'Je hebt al een bijbelse naam, maar God heeft je nog eens gezegend. Niet alles God, maar door mij ben je ook gezegend voor de rest van je leven!' Ik ben geen gelovig persoon, maar de woorden namen mijn adem een beetje weg. Het deed me zoveel deugd om het gelukkig te zien. Zo eerlijk als ik ben... Ik had net niet moeten wenen van blijdschap. De tranen stonden in mijn ogen, maar ik kon ze tijdig wegslikken. Ik stak de spulletjes in zijn rugzak en begeleidde hem terug naar de grote zaal. Hij bedankte me nog een honderd keren, nam mijn hand vast en gaf er een kus op. Dit is waarom ik zo'n dingen doe. Mensen die het minder breed hebben, gelukkig maken met kleine dingen!

De parfum al even uittesten. Hij was zo blij met het lekker geurtje! Missie geslaagd!

En dan nu... Lezen en kijken jullie mee naar hoe mijn laatste dag is verlopen? Hopelijk kan ik ook bij jullie een lach toveren wanneer jullie deze lachende en blije kinderen zien!

Omstreeks 08.30u kwamen de twee verhuurders aan van het springkasteel, de popcornmachine en de suikerspinmachine. Ik verwelkomde hen hartelijk aan daarna begonnen ze eraan. Het had vorige nacht heel erg geregend met als gevolg dat de speelplaats onder water stond en het niet mogelijk was om het springkasteel daar op te blazen. Heet bleef ook nog verder regenen dus het zou ook te gevaarlijk zijn om op een glad springkasteel te springen. Ik had het idee om het springkasteel op te blazen in de sportruimte. Na een kleine check-up kregen we uiteindelijk groen licht om het daar neer te zetten. De lampen werden voor alle zekerheid van het plafond gehaald zodat er geen ongelukken zouden gebeuren. De man ging aan het werk met het springkasteel en de vrouw zette alles klaar voor lekkere popcorn en plakkerige suikerspin. 

Wanneer alles was klaargezet, mochten de kinderen zich uitleven. Springen en eten à volonté! Ze mochten meerdere keren aanschuiven voor popcorn of een suikerspin. Daar genoten ze natuurlijk van. Er vroegen veel kinderen of ik met hen wou spelen. Natuurlijk wou ik mee springen, maar af en toe uitblazen was ook noodzakelijk want wat was het warm! 

Hieronder enkele sfeerfoto's van de leuke dag!

Het schoolhoofd zorgde nog voor een extraatje door een lekkere maaltijd te voorzien: bami en kip! Een dagje vol smullen en spelen!

De ventilatoren zijn ondertussen ook geplaatst :)

Tot slot gaven we nog een kleine donatie aan de Louis Brailleschool: klokken voor in de klaslokalen, twee voetballen voor de kinderen en een cd-speler. Ze waren weer zeer blij met de dingen die ze kregen. Alleen maar gelukkige gezichten vandaag!

Het was een fantastische dag vandaag. Ik kon het niet op een betere manier afsluiten. De kinderen zien lachen en plezier maken is hetgeen wat me gelukkig maakt. Ik heb deze kinderen en collega's veel gezien de afgelopen maanden. Ik heb hun dingen bijgeleerd, maar ik heb ook veel van hun geleerd. Het is een ervaring geweest die ik nooit zal vergeten. Ik ga hen allemaal heel erg missen!

Dikke kus

xxxxxxxx