Vrijdag 6 mei 2016
Lieve lezers,
Het einde van de stageweek is alweer
aangebroken. Deze keer niet met de fiets naar de NSBS, maar met de taxi.
Natuurlijk regent het dan niet en was het eigenlijk ideaal om een fietstocht te
maken. Ik word gepest door het Surinaams klimaat denk ik. Mijn dag op de NSBS
startte met de 4de Brailletraining. Ik sta samen, met enkel andere
stagiaires, voor op de rest van de groep. Ik ken het volledige alfabet al, maar
de rest van de groep is geraakt tot de letter ‘o’. Voor mij is dit een beetje
saai aangezien ik de rest van de letters al kennen. Het voordeel voor de groep
is dat ik hier en daar wat kan bijspringen om anderen te helpen die niet zo
goed meekunnen. De slechtziende en dove vrouw van vorige keer zat weer langs
mij. Het verbaasd me elke keer hoe snel ze alles onder de knie heeft en hoe
goed ze al de letters kan onthouden. Ze heeft enkel visuele ondersteuning nodig
wanneer er iets gezegd wordt. Ik schrijf dit, in het groot, op in een boekje
zodat zij dit kan lezen en kan meevolgen met de rest. De les was wel een goede
oefening om nog een alles te herhalen. Toen we de Perkins moesten wegzetten
kwam dezelfde mevrouw nog eens naar me toe: “Je bent er volgende week toch ook
hé? Tot volgende week!”. Ze gaf me zelfs een halve omhelzing. Wat een schat van
een vrouw!
Een superlieve, aangename vrouw!
Braille typen en natuurlijk ook lezen! Eitje!
Ik nam op mijn gemak even pauze en ging daarna
kijken bij de muziekles die vanaf deze week weer terug gegeven wordt. Het
moment werd onderbroken door juf J., van de zorgklas, die kwam vragen of ik
haar nog verder wou helpen met het werkstuk van moederdag. Voor
alles heeft ze me nodig en ze doet niets zelfstandig. Dat vind ik wel jammer. Ik liet mij goed hart
weer zien en hielp haar verder. Er moest nog een grote envelop gemaakt worden
om de werkstukjes in te steken. Na 5x op en neer wandelen, op het domein van de
NSBS, had ik eindelijk grote vellen gekleurd papier gevonden. De enveloppen
waren snel af en goed gelukt. Ik kon dus weer even gaan kijken bij de
muziekles.
Iedereen mocht meedoen. De leerlingen zaten in
een kring en er waren twee muziekleerkrachten. Iemand op de gitaar en iemand
die de kinderen begeleidde bij het bespelen van de instrumenten of het zingen. Iedereen
was enthousiast omdat het al enige tijd geleden is dat ze muziekles hebben
gekregen. Er werd eerst gezongen onder begeleiding van de leerkracht met de
gitaar. Prachtig om te horen wanneer iedereen samen zingt. Daarna werden de
instrumenten uitgedeeld. Ieder moest om de beurt proberen meedoen op het ritme
van de gitaar. Daarna kwam de volgende aan de beurt enzovoort. Tot slot moest
iedereen tegelijk meedoen op het ritme van de gitaar. Ook heel leuk om te horen
want deze kinderen zijn allemaal muzikaal aangelegd en hebben een duidelijk
gevoel voor ritme. B. was heel enthousiast om mee te zingen. Vooral bij hem is
het mij al opgevallen. Dat is een leerling uit de zorgklas die altijd op een
bepaald ritme zit te tikken op de bank, tegen de deur,… Hij zingt ook
regelmatig. Ik ben blij dat ik dit ook eens heb mogen zien want die kans had ik
nog niet gekregen. Hopelijk kan ik er volgende week nog eens bij zijn. Dat zal
jammer genoeg de laatste keer zijn dat ik dan hun zangtalenten en
muziektalenten kan horen.
De stagedag zat erop en ik ging onmiddellijk door,
met de taxi, voor een gesprek met de leerkrachten van België. Ik heb een goed
gesprek met hun gehad en heb eindelijk mijn hart eens kunnen luchten met hier
en daar een traan. Het heeft deugd gedaan dat ze eindelijk eens naar mij wouden
luisteren over het feit hoe ik me voel. Het was een serieus, maar goed gesprek
waar ik ook uit geleerd heb. Er zijn zeker dingen gezegd geweest die ik zal
meenemen naar mijn latere werkveld. Ze waren ook zeer positief over het feit
dat ik me kwetsbaar durfde opstellen. Geen schaamte voor tranen! Het heeft een
tijdje geduurd dus de namiddag was heel snel om. Geen tijd om een iets anders
te doen en al helemaal geen tijd voor een powernapje!
Dikke kus
xxxxxxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten