Dag 27: Start van de vierde week stage

Maandag 29 februari 2016

Lieve lezers,

De start van een nieuwe en trouwens al mijn vierde week stage. Na een extra lang verlengd weekend was het weer tijd om vroeg uit de veren te komen. De wekker ging om 06.30u en ik was nog heel moe. Ik kon nog wel enkele uren in mijn bed blijven liggen! Dit ging jammer genoeg niet. Ik keek naar buiten en het zag er mooi weer uit. "Gelukkig!" dacht ik. "Eindelijk eens naar mijn stage fietsen zonder dat het regent." Te hard geroepen... Ik was vertrokken met de fiets en uiteindelijk begon het te regenen. Wat zeg ik, gieten! Twee regenjassen over elkaar aandoen, bleek ook al niet te helpen. Mijn kleding en haren waren kletsnat dus ik kon evengoed geen regenjassen aandoen. Maar goed dat ik elke stagedag zuivere kleren bij heb. In het vervolg zal ik ook droge schoenen meenemen want rondlopen met een plas water in mijn schoenen was geen pretje! Ik schaamde mij toen ik aankwam in de Louis Braille School. Degenen die aanwezig waren, vonden het uiteraard grappig, maar daar drijfnat aankomen vond ik echt niet leuk. Na het aantrekken van droge kleren kon mijn dag beginnen. 

Tijdens het verlengd weekend zijn de verbouwingen aan de school gestart. De klaslokalen worden vernieuwd en in een nieuw kleurtje gestoken. Ik ben benieuwd naar het resultaat! Het nadeel hiervan is, is dat alle leerlingen les zullen volgen in het ADL-lokaal. Iedereen zit in dezelfde ruimte, maar er zijn wel verdelingen gemaakt in het lokaal. Dit zal nog zo zijn tot de paasvakantie. Gelukkig heb ik, samen met de andere stagiaires, een apart lokaal waarin ik mijn ADL-lessen en individuele begeleidingssessies kan geven. Zo ben ik toch afgezonderd van de volledige groep en kan ik in rust en stilte werken met bepaalde leerlingen. 

Zoals ik eerder al eens had vermeld, heb ik elke maandag individuele ADL-lessen gepland met de leerlingen van de zorgklas. Juf J. (de juf van de zorgklas) had zich afwezig gemeld en de leerlingen was verteld dat ze dus niet naar school moesten komen. Dus... geen ADL-les. Ook juf I. (de juf van klas 1 & 2) was afwezig waardoor ook deze leerlingen niet aanwezig waren op school. Juf G. (de juf van klas 3 & 4) was ook afwezig, maar haar leerlingen waren wel op school. Er was geen opvang voorzien voor deze kinderen dus had ik, samen met twee andere stagiaires, deze opvang op ons genomen. We waren dus met drie juffen voor een klas van vier leerlingen. Dit vond ik echt te veel en ik wist niet wat ik moest doen. Ik had wel aan het schoolhoofd gevraagd wat ik met deze leerlingen moest doen. Zij vertelde mij dat het een goede test was om te improviseren. Hiermee was ik akkoord, maar het was gewoon niet aangenaam om met zoveel juffen in één klas te staan. Dit is gewoon te veel van het goede. Ik had geprobeerd om dan met deze leerlingen de ADL-les, die ik had voorbereid, te doen. Dit lukte niet goed omdat deze voorbereiding ook niet voor hen bedoeld was. De leerling waarmee ik als eerste aan de slag ging, was C. Ze vond het leuk om individueel een ADL-les te krijgen van mij, maar ik had het gevoel dat het thema haar niet echt aanstond. Op de planning stonden relaxatie-oefeningen. Ze deed wel zeer goed mee met de oefeningen, maar ze was afgeleid door het feit dat ze om 09.00u bij de ICT-les moest zijn. Ze vroeg dus continu hoe laat het was en ze zei ook regelmatig dat we op tijd moesten vertrekken. Ik stelde haar gerust dat we op tijd bij de ICT-les zouden zijn, maar die bleek niet te helpen. Mijn lesje was afgerond dus ik bracht haar terug naar de rest van de groep. Het leek me ook geen goed idee meer om de overige leerlingen ook apart mee te nemen omdat ze ICT-les hadden en er dus niet voldoende tijd meer was om dit te doen. 

Ik wou ook nog enkele praktische zaken regelen, maar ook hiervan waren er twee personeelsleden afwezig. Ik vond het echt frustrerend dat ik zoveel had voorbereid en hier gewoon niets mee kon doen.Ik besloot naar Mevrouw H. (de directrice) te gaan om te vragen wat ik voor haar nog kon betekenen vandaag. Zij wist me ook niets te vertellen en wou dit even bespreken met het schoolhoofd. Ik had een voorstel gedaan om vrijdag dan te komen in plaats van vandaag. Zij waren hiermee akkoord dus ging ik naar huis. 2,5 uur vroeger dan gepland, maar niets aan te doen. Het was sowieso mijn dagje niet dus ik vond het niet zo erg om naar huis te gaan. Begrijp me niet verkeert, ik vond het wel erg dat ik zoveel tijd en moeite had gestoken in mijn voorbereidingen en dat ik hier niets mee kon doen. Ik zal deze voorbereiding wel gebruiken bij mijn eerstvolgende ADL-les met de leerlingen van de zorgklas. 

Het was echt mijn dagje niet dus ik besloot om mij gewoon neer te leggen op mijn bed. Gewoon even niets doen en nadenken. Gelukkig kon ik met mijn lieve schat nog even Skypen om al mijn frustraties te uiten. Ondanks dat we zo ver van elkaar weg zijn, vangt hij me heel goed op als ik het moeilijk heb! Na een kort dutje besloot ik om samen met Charlotte even een wandelingetje te maken en op zoek te gaan naar een waterdichte regenjas, aardappelmesjes en lippenstift. Alles gevonden behalve het belangrijkste: een regenjas voor het wisselend klimaat. Dat wordt nog een paar keer door de regen fietsen... Hopelijk vind ik snel een regenjas want het zal nog wel enkele gebeuren dat ik in de regen moet fietsen. We hadden een gezellige babbel tijdens onze wandeling en het deed ons weer deugd om even weg te zijn van alles. Op onze terugweg vonden we een grote ronde vrucht die van een struik was gevallen. We besloten dit mee te nemen en te vragen aan de huisbaas wat dit was. We wouden eerst zelf ontdekken wat er in zat, maar het was onmogelijk om dit open te krijgen met een groot mes. Ik vroeg aan een huisgenoot of hij dit even wou oplossen. Hij ging naar buiten en gooide de vrucht heel hard op de grond. De groene vrucht sprong uit elkaar en er kwam een witte, slijmerige en sterk ruikende smurrie uit. De vrucht wordt, in het Nederlands, een kalebas genoemd. In het Surinaams wordt dit een krabasi genoemd. Het wordt gebruikt als decoratie, maar kan ook gebruikt worden als consumptie. Vroeger werd dit gebruikt om huishoudelijke voorwerpen te maken (een bromfietshelm, een schaaltje, een drinkkruik,...). Het is niet eetbaar, maar wordt wel als basis gebruikt voor enkele medicijnen. Soms wordt dit gegeten door mensen die denken dat ze iets giftig hebben gegeten. De kalebas is een braakmiddel dat hiervoor gebruikt kan worden. In het binnenland worden kinderen met epilepsie ingesmeerd met het kalebaspulp. Dit worgt ervoor dat ze beter kunnen ademen. De vrucht kan ook bereid worden als hoestdrank. De kalebas behoort tot de meest multi-functionele vrucht op de planeet aarde. 

Kalebas/krabasi

Wit pulp van de kalebas/krabasi

Kommetjes gemaakt uit kalebas/krabasi

Eenmaal terug besloot ik mijn was maar eens te strijken want anders blijft dat liggen en dat is ook niet de bedoeling natuurlijk. Ondertussen was het al bijna 17.45u dus besloot ik om alvast aan het avondeten te beginnen. Gelukkig kroop hier niet veel tijd en werk in. Het heeft me wel enorm gesmaakt! Rijst met een speciale saus en perzik gevuld met tonijn. Heerlijk!

Nog even spelen met mijn Surinaamse huisdieren!

Dikke kus 

xxxxxxx

Dag 25 + dag 26: Fietsen, fietsen, fietsen

Zaterdag 27 februari 2016

Lieve lezers,

Over deze dag valt absoluut niets te vertellen. Het enige wat ik heb gedaan is: lui wezen, naar de Tulip geweest om inkopen te doen en enkele voorbereidingen gemaakt voor mijn stage. Het enige moment waar ik nog een beetje energie in had gestoken, was het eten klaarmaken. Rijst met een pittige currysaus, kip en ananas. Over zondag heb ik meer te vertellen en kan ik jullie ook enkele foto's laten zien. 

Zondag 28 februari 2016

Het lijkt wel alsof het elke zondag regent in Paramaribo. Het plan was om vroeg op te staan om naar de bloemenmarkt te gaan. Na een korte nacht van amper 4 uurtjes slapen, ben ik toch opgestaan om 08.20u. Na mijn ontbijt en het wachten tot de regen voorbij was, ben ik vertrokken met de fiets. Samen met Charlotte en Ellen ging ik een bezoek brengen  de markt. Het is een markt met allerlei soorten bloemen en planten. Ik was heel benieuwd omdat ik graag bloemen zie en hou van de geuren en kleuren. De markt is elke zondag geopend van 09.00u tot 13.00u en is gelegen in een gezellig park met een mooie vijver. De bloemenkraampjes staan hier rondom uitgestald en de marktkramers zitten vol ongeduld te wachten op bezoekers. Het was heel gezellig om hier rond te wandelen. De natuur deed me deugd en ik voelde me compleet op mijn gemak tussen de bomen, planten en bloemen. 

Fietsen in Suriname is vermoeiend dus een lekkere smoothie kwam wel van pas. We stopten bij Tvat en moesten even bekomen van de warmte en de fietstocht. Mmmm, een heerlijke passion-beery smoothie kon er wel in!  Extra vitamientjes opdoen om er weer tegenaan te kunnen en verder te fietsen. We wouden ook heel graag naar de vogeltjesmarkt op het Onafhankelijkheidsplein. We zijn hier voorbij gefietst, maar geen enkel vogeltje te zien hoor! Wat jammer... Ik heb toch heel wat kilometers in de benen zitten. Van de ene kant van Paramaribo naar de andere kant fietsen. Het is een leuke manier om de stad nog meer te verkennen. En zeker niet te vergeten: het is ook goed voor de conditie! 

Dan maar door naar de fruit- en groentenmarkt op de Tourtonnelaan. Elke zondag staan de marktkramers hun verse groenten en fruit te promoten en te verkopen. De Tourtonnelaan is enkele honderden meters verder van onze verblijfplaats. Ik zou het niet kunnen: elke zondag in de warmte zitten achter een kraam en wachten tot er iets verkocht wordt. Dit is niet aan mij besteed, maar ik heb wel veel respect voor deze mensen dat zij op deze manier brood op de plank krijgen. Bovendien zijn de groenten en het fruit zeer lekker en vers. Een echte aanrader om bij deze kraampjes lokale producten te kopen voor weinig geld. 

In de namiddag ben ik druk bezig geweest met een projectje voor mijn stage. Charlotte heeft mij hier bij geholpen. Superleuk! Hierover zal ik meer vertellen als het klaar is. Foto's krijgen jullie dus nog niet te zien. Nog even geduld... De voormiddag is voorbij gevlogen en de namiddag ook. De dag was dus snel om en het was alweer tijd voor het avondeten. Het lijkt wel alsof ik hier niets anders doe dan eten! Weer lekkere Vlaamse kost op het menu: aardappelen met rode kool en worst.

Ik had nog zin om gezellig iets te gaan drinken in de Zus&Zo. Waarom niet dacht ik bij mezelf? Als ik zin heb om iets te gaan drinken dan doe ik dat gewoon! Het was een sfeervolle avond met leuke live-muziek, fijn gezelschap, een lekker dessert en een overheerlijke cappuccino.

Dikke kus
xxxxxxxx

Dag 23 + dag 24: Rustige dagen

Donderdag 25 februari 2016

Lieve lezers,

Dit was geen al te interessante dag! Het was vandaag de Dag van de Revolutie en ik moest dus niet naar stage. Een nationale feestdag in Suriname. Op 25 februari 1980 vond een staatsgreep plaats waarbij Bouterse en Horb de macht grepen. De volledige geschiedenis hier rond ga ik hier niet beschrijven. Het was kortom een saaie dag waarop niets te doen was. Ik had dus eigenlijk niets anders te doen dan enkele dingen voor mijn stage voor te bereiden en enkele Skype-gesprekken te voeren. 

Na een gezellige babbel met mijn mama en zus, was het tijd voor een leuke babbel met m'n lieve schat en Saboke. Toch fantastisch dat Skype bestaat en dat ik familie kan spreken en zien terwijl ik meer dan 7000 km ver zit. 

'S avonds was het tijd om een lekker gerechtje klaar te maken wat mama ons heeft laten zien en weten. Gebakken aardappels en gevulde kip met kruidenkaas, spinazie en gemalen kaas. Ons kipfiletjes waren jammer genoeg een beetje te klein om alles in te duwen. We hebben het dus maar opgelost op onze manier en afgewerkt met appelmoes :D

Natuurlijk moesten we ook nog aflevering 4 bekijken van Temptation Island. Gezellig op bed met de laptop en een lekker pak koekjes. Een beetje sensatie 's avonds mag ook wel eens! Ik had daarna, samen met Charlotte, nog enkele trips opgezocht die we zeker willen doen. Met de landkaart in de ene hand en de laptop in de andere hand gingen we opzoek naar leuke en toffe plaatsen om te bezoeken. We hebben er heel wat gevonden en gaan dit zeker allemaal doen! Welke trips dit zijn, ga ik niet verklappen. Dat is een verrassing zodat jullie achteraf de leuke foto's op mijn blog kunnen bekijken en kunnen genieten van mijn verhalen. Spannend eh!! Het zal hoogstwaarschijnlijk de laatste keer zijn dat ik in Zuid-Amerika ben dus ik ga er ten volle van profiteren om het land te ontdekken en herinneringen te maken. 

Vrijdag 26 februari 2016

Na een beetje langer slapen, maakte ik van mijn tijd gebruik om weer voorbereidingen voor stage te maken. Ik heb hier het gevoel dat ik veel voorbereidend werk doe, maar achteraf heb ik het gevoel dat ik niet veel gedaan heb. Raar. Gelukkig werk ik op voorhand en was mijn eerste opdracht voor de UCLL al zo goed als klaar. 10 pagina's typen is toch veel werk dus dit moest ik al niet meer in één keer doen. Mijn tweede opdracht heb ik hierin verwerkt dus die is ook klaar. Zelfs het eerste deel van mijn derde opdracht is al af. Goed bezig, al zeg ik het zelf. Dit zorgt voor minder werk en mijn planning zorgt er ook voor dat ik niets vergeet en altijd op tijd ben met het indienen van taken. Orde, netheid en structuur! 

Na een beetje getetter hier en daar was het weer tijd voor een Skype-gesprek. Deze keer niet met Sabo, mijn hondje, maar met twee andere lieve patékes die ik heel hard mis. Even fletsen met die twee schatten mis ik enorm!

Ik moest vandaag ook even op de Louis Braille School zijn. Er was een bijeenkomst gepland voor de leerlingen die AOB (Ambulante Onderwijskundige Begeleiding) volgen. Hun ouders waren uiteraard ook uitgenodigd. Het doel van deze avond was om iedereen met elkaar te laten kennis maken en een soort van mondelinge evaluatie te doen over het eerste semester. De ouders en leerlingen konden vragen stellen aan de AOB-juffen. De bijeenkomst was later begonnen omdat er zeer weinig volk was komen opdagen. Heel jammer! Uiteindelijk is de avond gestart met een voorstelling van de aanwezige leerlingen. Iedere leerling mocht naar voor komen en zich voorstellen. Naam, welke school, welke opleiding, lievelingsvak, toekomstperspectief enzovoort. Ze kregen een extra opdracht om iets positief te zeggen over zichzelf, maar dat woord moest beginnen met de eerste letter van hun voor- of achternaam. Sommige leerlingen vonden dit heel moeilijk om te doen en waren verlegen. Ze werden dan aangemoedigd door de AOB-juffen waardoor ze uiteindelijk wel iets positief durfden zeggen. 

Ik vond bijna alles ongemakkelijk en geforceerd overkomen. Er was weinig structuur terug te vinden en alles zou wel lopen hoe dat het zou komen. De leerlingen en ouders gingen niet in interactie met elkaar. Iedereen bleef op z'n stoel zitten ondanks dat het doel was om elkaar te leren kennen. Af en toe werd er wel eens een kleine vraag gesteld, maar meer ook niet. Ik had veel meer interactie verwacht en een leukere sfeer. Jeanette had voor iedereen een hapje en een drankje voorzien, maar zelf dit was geen oplossing voor de ongemakkelijke stilte. Ik hielp met het rondbrengen van het eten en drinken en ik maakte ook even een praatje met een van de leerlingen. Zij is 19 jaar, slechtziend en studeert voor leerkracht. Ze zag er mij wel een toffe meid uit dus stelde ik haar enkele vragen. Ik toonde hierdoor ook mijn interesse in haar en haar studierichting. Ze leek het leuk te vinden dat iemand tegen haar praatte want zij was de enige die constant alleen zat. Rond 19.30u begon iedereen te vertrekken. Het eten, wat was uitgedeeld, had niemand ter plekke opgegeten, maar had iedereen mee naar huis. Ik had verwacht dat het een gezellig samenzijn zou worden met een hapje en een drankje. Ik vond het, misschien cru gezegd, een beetje tegenvallen. Ik kreeg ook niet echt de kans om in dialoog te gaan met de leerlingen en de ouders omdat ze, naar mijn mening, een muur hadden opgetrokken rond zich en daarom niet wouden praten.

Ik ging daarna met Charlotte babysitten bij een 10-jarige jongen. Ik voelde mij onmiddellijk welkom in deze familie! Ze waren heel gastvrij en hun zoon was superbraaf! Meer moet dat niet zijn. Het was een gezellige, maar vooral rustige avond waar we alle twee enorm van hebben genoten. Bovendien waren en ook huisdieren. Leukkkkk! Eindelijk nog eens fletsen met een kat want katten zie je hier in Suriname haast niet rondlopen. Ik mis mijn katten zo hard dat ik echt van heb genoten om met hun kat te spelen!

Dikke kus
xxxxxxxx

Dag 22: Paramaribo Zoo

Woensdag 24 februari 2016

Lieve lezers,

Vandaag had ik geen stage, maar een vrije dag. De ideale gelegenheid om iets leuks te gaan doen! Na een rustige voormiddag met enkele afleveringen van Familie, beslisten we om naar Paramaribo Zoo te gaan. Op 3km fietsen van de Berliozstraat is de dierentuin. Waarom ook niet dachten we. Charlotte en ik zijn vroeger vertrokken om eerst langs het postkantoor te gaan. Er is naar het schijnt iets voor mij onderweg van mijn lieve schat. Jammer genoeg is dit al heel lang onderweg en ging ik voor de zekerheid even vragen of er niets op het postkantoor is blijven liggen. Spijtig... Ik moet woensdag nog eens terug gaan om erachter te horen. Hopelijk is het niet verloren gegaan! 

Paramaribo Zoo... Een mooie en heel gezellige dierentuin omgeven door bomen, bloemen en planten. De kooien van de dieren waren niet meer als nieuw, maar de dieren waren zeker niet verwaarloosd! De zoo is goed onderhouden en de dieren hebben niets te kort. Er was geen volk dus het was aangenaam en rustig om hier rond te lopen. De fluitende vogels, schreeuwende papegaaien en de wind door de bomen. Genieten!

Op een stenen pad liepen we rond in de zoo. Af en toe achter de omheining om de perfecte foto's te kunnen maken. Hier maken ze geen drama wanneer je dit doet. In België daarentegen denken ze onmiddellijk dat de leeuwen je gaan opeten! Ik heb niet van elk dier een foto kunnen maken omdat dit niet altijd even gemakkelijk was. Hieronder enkele foto's zodat jullie mee kunnen genieten met mijn uitstap naar een Surinaamse zoo.

De Rode brulaap/Babun: komen voor in heel Zuid-Amerika.

De Grijze capucijnaap/Bergikaskesi: komen voor in een deel van Zuid-Amerika.

Harpij Arend/Gonini: komen voor in de oerwouden van Mexico, Midden-Amerika en Zuid-Amerika.

Grote bonte buizerd/Weti Aka: roofvogels die voorkomen in Zuid-Amerika en Mexico.

Jaguar/Penitigri, pakiratigri: komen voor in Midden-Amerika en tropisch Zuid-Amerika (niet hoger dan 2000m). Het is de grootste kat van heel Amerika. De mannetjes kunnen meer dan 150 kg wegen en worden zo’n 1,85 m lang.

Margay/Tigrikati: komen voor in het noorden van Mexico en in het noorden van Argentinië (niet hoger dan 900m).

Rode neusbeer/Kwaskwasi: komen voor in heel tropisch Zuid-Amerika.

Briluil/Krabu-owrukuku: komen voor in Midden-Amerika en in de noorderlijke helft van Zuid-Amerika.

Roodsnaveltoekan/Bigikuyake: komen voor in het noorderlijk deel van Zuid-Amerika.

Blauwgele ara/Tyambarafru: komen verspreid voor in het noordelijk deel van Zuid-Amerika.

Geelvleugelara/Bokrafru: komen voor in Mexico en tot Bolivia. Komen ook voor in het Amazonegebied.

Kwata aap.

Zwarte hokko/Powisi: komen voor in het noorderlijk deel van Zuid-Amerika.

 Rode ibis/Korikori: komen voor in het noorderlijk deel van Zuid-Amerika, Caribische eilanden en in de buurt van São Paulo.

Een bezoekje bij de grote vissen, slangen en (dode?) tarantula's.

Enkele sfeerbeelden!

 Even bekomen van de warmte!

Na wat slenteren in de zoo en een korte fietstocht koos ik voor een lekker ijsje. Even verfrissing na een warme dag. We hadden geluk met het mooie weer want met regen naar de zoo gaan, is niet leuk. We besloten om uiteten te gaan omdat dit toch niet duur is. Deze keer was het restaurant Jiji’s aan de beurt. Een tof restaurant met een mooi uitzicht op de Suriname Rivier. Het eten was heerlijk en de porties waren ook zeker meer dan genoeg. Een lekkere pasta met zeevruchten in een witte wijn/roomsaus. Als afsluiter een fantastische cappuccino. Dat smaakte al heel wat beter dan een tas oploskoffie!

Het was een aangename, toffe, leerrijke en warme dag!

Dikke kus

xxxxxxxx