Dag 23 + dag 24: Rustige dagen

Donderdag 25 februari 2016

Lieve lezers,

Dit was geen al te interessante dag! Het was vandaag de Dag van de Revolutie en ik moest dus niet naar stage. Een nationale feestdag in Suriname. Op 25 februari 1980 vond een staatsgreep plaats waarbij Bouterse en Horb de macht grepen. De volledige geschiedenis hier rond ga ik hier niet beschrijven. Het was kortom een saaie dag waarop niets te doen was. Ik had dus eigenlijk niets anders te doen dan enkele dingen voor mijn stage voor te bereiden en enkele Skype-gesprekken te voeren. 

Na een gezellige babbel met mijn mama en zus, was het tijd voor een leuke babbel met m'n lieve schat en Saboke. Toch fantastisch dat Skype bestaat en dat ik familie kan spreken en zien terwijl ik meer dan 7000 km ver zit. 

'S avonds was het tijd om een lekker gerechtje klaar te maken wat mama ons heeft laten zien en weten. Gebakken aardappels en gevulde kip met kruidenkaas, spinazie en gemalen kaas. Ons kipfiletjes waren jammer genoeg een beetje te klein om alles in te duwen. We hebben het dus maar opgelost op onze manier en afgewerkt met appelmoes :D

Natuurlijk moesten we ook nog aflevering 4 bekijken van Temptation Island. Gezellig op bed met de laptop en een lekker pak koekjes. Een beetje sensatie 's avonds mag ook wel eens! Ik had daarna, samen met Charlotte, nog enkele trips opgezocht die we zeker willen doen. Met de landkaart in de ene hand en de laptop in de andere hand gingen we opzoek naar leuke en toffe plaatsen om te bezoeken. We hebben er heel wat gevonden en gaan dit zeker allemaal doen! Welke trips dit zijn, ga ik niet verklappen. Dat is een verrassing zodat jullie achteraf de leuke foto's op mijn blog kunnen bekijken en kunnen genieten van mijn verhalen. Spannend eh!! Het zal hoogstwaarschijnlijk de laatste keer zijn dat ik in Zuid-Amerika ben dus ik ga er ten volle van profiteren om het land te ontdekken en herinneringen te maken. 

Vrijdag 26 februari 2016

Na een beetje langer slapen, maakte ik van mijn tijd gebruik om weer voorbereidingen voor stage te maken. Ik heb hier het gevoel dat ik veel voorbereidend werk doe, maar achteraf heb ik het gevoel dat ik niet veel gedaan heb. Raar. Gelukkig werk ik op voorhand en was mijn eerste opdracht voor de UCLL al zo goed als klaar. 10 pagina's typen is toch veel werk dus dit moest ik al niet meer in één keer doen. Mijn tweede opdracht heb ik hierin verwerkt dus die is ook klaar. Zelfs het eerste deel van mijn derde opdracht is al af. Goed bezig, al zeg ik het zelf. Dit zorgt voor minder werk en mijn planning zorgt er ook voor dat ik niets vergeet en altijd op tijd ben met het indienen van taken. Orde, netheid en structuur! 

Na een beetje getetter hier en daar was het weer tijd voor een Skype-gesprek. Deze keer niet met Sabo, mijn hondje, maar met twee andere lieve patékes die ik heel hard mis. Even fletsen met die twee schatten mis ik enorm!

Ik moest vandaag ook even op de Louis Braille School zijn. Er was een bijeenkomst gepland voor de leerlingen die AOB (Ambulante Onderwijskundige Begeleiding) volgen. Hun ouders waren uiteraard ook uitgenodigd. Het doel van deze avond was om iedereen met elkaar te laten kennis maken en een soort van mondelinge evaluatie te doen over het eerste semester. De ouders en leerlingen konden vragen stellen aan de AOB-juffen. De bijeenkomst was later begonnen omdat er zeer weinig volk was komen opdagen. Heel jammer! Uiteindelijk is de avond gestart met een voorstelling van de aanwezige leerlingen. Iedere leerling mocht naar voor komen en zich voorstellen. Naam, welke school, welke opleiding, lievelingsvak, toekomstperspectief enzovoort. Ze kregen een extra opdracht om iets positief te zeggen over zichzelf, maar dat woord moest beginnen met de eerste letter van hun voor- of achternaam. Sommige leerlingen vonden dit heel moeilijk om te doen en waren verlegen. Ze werden dan aangemoedigd door de AOB-juffen waardoor ze uiteindelijk wel iets positief durfden zeggen. 

Ik vond bijna alles ongemakkelijk en geforceerd overkomen. Er was weinig structuur terug te vinden en alles zou wel lopen hoe dat het zou komen. De leerlingen en ouders gingen niet in interactie met elkaar. Iedereen bleef op z'n stoel zitten ondanks dat het doel was om elkaar te leren kennen. Af en toe werd er wel eens een kleine vraag gesteld, maar meer ook niet. Ik had veel meer interactie verwacht en een leukere sfeer. Jeanette had voor iedereen een hapje en een drankje voorzien, maar zelf dit was geen oplossing voor de ongemakkelijke stilte. Ik hielp met het rondbrengen van het eten en drinken en ik maakte ook even een praatje met een van de leerlingen. Zij is 19 jaar, slechtziend en studeert voor leerkracht. Ze zag er mij wel een toffe meid uit dus stelde ik haar enkele vragen. Ik toonde hierdoor ook mijn interesse in haar en haar studierichting. Ze leek het leuk te vinden dat iemand tegen haar praatte want zij was de enige die constant alleen zat. Rond 19.30u begon iedereen te vertrekken. Het eten, wat was uitgedeeld, had niemand ter plekke opgegeten, maar had iedereen mee naar huis. Ik had verwacht dat het een gezellig samenzijn zou worden met een hapje en een drankje. Ik vond het, misschien cru gezegd, een beetje tegenvallen. Ik kreeg ook niet echt de kans om in dialoog te gaan met de leerlingen en de ouders omdat ze, naar mijn mening, een muur hadden opgetrokken rond zich en daarom niet wouden praten.

Ik ging daarna met Charlotte babysitten bij een 10-jarige jongen. Ik voelde mij onmiddellijk welkom in deze familie! Ze waren heel gastvrij en hun zoon was superbraaf! Meer moet dat niet zijn. Het was een gezellige, maar vooral rustige avond waar we alle twee enorm van hebben genoten. Bovendien waren en ook huisdieren. Leukkkkk! Eindelijk nog eens fletsen met een kat want katten zie je hier in Suriname haast niet rondlopen. Ik mis mijn katten zo hard dat ik echt van heb genoten om met hun kat te spelen!

Dikke kus
xxxxxxxx