Dag 21: Auditieve training

Woensdag 24 februari 2016

Lieve lezers,

Wat vloog de dag weer voorbij vandaag! Mijn neus rook deze morgen regen en ook het weerbericht op mijn gsm gaf regen aan. Ik besloot om de taxi te nemen omdat ik geen zin had om weer kletsnat toe te komen op stage en ook weer kletsnat terug thuis te komen. Dan was ik zeker ziek geweest! Typisch wanneer je dringend een taxi nodig hebt, moet je heel lang wachten voor hij komt opdagen. Wanneer je nog even snel wat dingen moet doen, maar de taxi  al gebeld is, dan staat die er binnen 2 minuten. Deze morgen was het dus lang wachten en ik was maar juist op tijd aangekomen in de Louis Brailleschool. Dit is gelukkig niet erg want met ernstige regenval komen de meeste leerlingen en leerkrachten te laat omdat de straten onder water staan. Het was dus geen ramp dat ik een beetje later was dan anders. Vandaag gaf ik weer individuele begeleiding aan C.. Dit doe ik elke dinsdag van 08.00u tot 12.30u. Ik probeer de dag zo in te vullen dat C. voldoende variatie heeft in de lessen. Hij geraakt dan minder snel afgeleid en heeft er ook meer plezier in wanneer er vaak wordt afgewisseld. De dag begint altijd met liedjes en een gebed. Omdat ik de liedjes niet ken, vroeg ik aan C. of hij de liedjes wou zingen en het aan juf Sara wou leren. Dit deed hij met veel plezier! Ik trommelde ondertussen op de tafel en neuriede mee met het lied want ik ken geen enkele tekst van de liedjes die elke morgen worden gezongen. Ook het ochtendgebed ken ik niet. Het is ongeveer hetzelfde als in België, maar aangezien ik geen godsdienst heb gevolgd op school en weinig interesse heb ik het religieuze gebeuren, ken ik deze tekst niet. C. gaf zelf aan om een gebed te doen en deed dit ook hardop. Supergoed van hem dat hij dit wilt leren aan mij! Zo leren we van elkaar! Ik zal in de toekomst de liedjesteksten en het gebed opschrijven zodat ik ook 's morgens kan meedoen met de leerlingen en de juf. Dit toont mijn interesse in de dagelijkse rituelen van de school. 

Na het ochtendritueel startte ik met een taallesje. Ik wist niet of C. het alfabet kon dus ik testte dit met behulp van een lied waarin het alfabet gezongen wordt. Hij kent het alfabet van voor tot achter dus dat was wel een opluchting voor mij dat hem dit al aangeleerd is. Hij zong goed mee met het lied en hij had zelf ook nog een eigen versie. Aangezien hij het alfabet kent, probeerde ik hier een oefening op te maken. Ik vroeg aan hem of hij woorden (namen, voorwerpen, dieren,..) kende die beginnen met de letter A en hij dit ook kon zeggen tegen mij. Al snel bleek dat hij het alfabet wel kent, maar dat hij de betekenis van de letters niet kent. Hij heeft het uit het hoofd geleerd, maar de betekenis is verloren gegaan. Dit vind ik heel jammer! Hij kent het zo goed, maar niets hielp om hem de betekenis van de letters te leren. Als ik woordjes zei die begonnen met de letter A (bijvoorbeeld: appel, appelsien, aap,...) zei hij deze gewoon na. Hij kon geen nieuwe woorden geven terwijl hij wel voldoende ontwikkelt is op taalgebied. Hij praat met mij, de andere leerlingen en de juffen. Hij kent dus wel degelijk de woorden, maar hij kan geen woorden zeggen die beginnen met bepaalde letters. Ik werd hier niet boos om en ik bleef heel rustig. Toch waren er binnenin frustraties. Frustraties omdat ik niets kon doen om hem vooruit te helpen. Ik had zoveel geprobeerd, maar niets leek te helpen. Ik wil hem niet volledig opgeven omdat het vandaag niet lukte, maar ik wil in de komende individuele begeleidingssessies hier wel werk van maken om vooruitgang te boeken in zijn schools leren. 

Van 09.00u tot 10.00u had ik een rekenles gepland. Ook hier weer hetzelfde probleem zoals bij het alfabet. Hij kan tellen tot 20, maar hij kent de betekenis van de cijfers niet. Hij telt heel vlot, maar hij kan niet op zijn vingers tellen of hij kan geen blokjes, kralen,... tellen. Wanneer ik hem begeleidt bij het tellen op zijn vingers, zegt hij mij gewoon na, maar zelfstandig lukt het niet. Als ik vraag aan C. om mij 2 blokken te geven dan krijg ik er 2, maar dan blijft hij blokken bijgeven. Hij weet dus niet waar het aantal 2 stopt. Ik had van alles geprobeerd: tellen op het tellen, tellen op zijn vingers, tellen op mijn vingers, tellen met balpennen, tellen met blokken enzovoort. Hij had er wel plezier in om met zoveel materialen te werken, maar bij mij frustreerde dit ook omdat ik hem niet kon helpen. Ik vind dit zo jammer!

Oefenen met het telraam

Daarna stond er geluidenmemory op de planning. Dit is een memoryspel zonder prenten, maar met geluiden. Het doel is hetzelfde: twee dezelfde potjes vinden die hetzelfde geluid maken. Ik wist op voorhand niet of C. dit kon, maar ook dit wou ik eens uittesten. Ik vind het altijd interessanter om zelf te zien of iets al dan niet lukt of  in plaats van het onmiddellijk te gaan vragen aan de juf. De geluidenmemory was duidelijk te moeilijk voor hem. Sommige potjes kon ikzelf moeilijk onderscheiden. Hij vond het leuker om muziek te maken in plaats van dezelfde te zoeken. Ik besloot mijn les dus te veranderen in een auditieve training. Ik nam een van de potjes (ik denk dat er steentjes inzaten), ging ergens in het lokaal staan en C. kreeg de opdracht om mij te zoeken en dus naar mij toe te komen. Wauw, fantastisch! Hij deed dit supergoed en hij vond het heel leuk om te doen. Om het aan te brengen op een speelse manier, kietelde ik hem wanneer hij mij gevonden had. Ik bevestigde hem ook door te zeggen dat hij dit goed had gedaan en dat hij supersnel was. Hij wilt altijd een extra bevestiging door een high five te vragen. Prachtig om te zien hoe gelukkig C. wordt van een high five! Ik gaf hem een extra opdracht door hem te laten dansen en te schudden met de potjes, maar gekoppeld aan positiebepalingen (omhoog, omlaag, opzij). Ook dit deed hij heel goed!

Geluidenmemory

Positiebepalingen oefenen

Tot slot het laatste lesuurtje. Het aanleren van een versje dat ook gekoppeld is aan positiebepalingen (langs elkaar, in elkaar, op elkaar,...). Lotte, een van mijn huisgenoten, heeft mij geholpen om een simpel en kort opzegversje te schrijven. Een versje wat niet te moeilijk is en waar ook gebaren bij gedaan kunnen worden. 

1234 vingertjes en een dikke duim

handje hier en handje daar

twee handjes op elkaar

handje hier en handje daar

twee handjes in elkaar

handje hier en handje daar

twee handjes naast elkaar

Het duurde niet lang voordat hij al enkele woorden kon opzeggen en hier ook de gebaren bij kon doen. Bij "1234 vingertjes" zei C. "12345 vingertjes". Dit zijn allemaal kleine dingen die door herhaling wel veranderd kunnen worden. Mijn doel is om C. dit versje volledig aan te leren zodat hij dit zelfstandig kan opzeggen en met gebaren erbij. Door dit wekelijks te herhalen, zal dit zeker lukken! Hij vroeg of hij ook nog even mocht puzzelen. Natuurlijk! Dit is goed om zijn fijne motoriek te oefenen dus ging ik een puzzel halen zodat hij zich hier even mee kon amuseren.

Puzzelen

Om 11.00u kregen we van juf Graciella iets te eten. Het is blijkbaar de gewoonte op de scholen in Suriname om iets uit te delen aan collega's en leerlingen. In België wordt dit ook gedaan, maar niet zo extreem als in Suriname. Al de leerlingen kregen een doosje met patat (frieten), een kippenbout, ketchup en mayonaise. De collega's kregen een protie bami. Er waren niet genoeg doosjes bami waardoor ik ook patat kreeg. Jammer genoeg was dit echt niet lekker! Er zat een rare smaak aan. Ik denk door de olie en bepaalde kruiden. De kippenbout was wel lekker! Het was raar dat iedereen op dat uur al een warme maaltijd kreeg voorgeschoteld! Ik wist ook niet hoe ik de juf proficiat moest wensen. Ik vroeg dus wat hier de gewoonte is omdat we in België drie kussen geven. Iedereen zei dat ik dit mocht kiezen dus gaf ik maar drie kussen op haar wang. Ik denk wel dat ze het een beetje raar vond dat wij dit zo doen.

Mmmm! Dat vond deze kleine lekkerbek wel lekker!

Om 12.30u was het alweer tijd om naar huis te gaan. De schooldagen gaan hier zo snel omdat er enkel in de voormiddag les is. Wat was ik blij dat ik 's morgens de taxi had genomen! Het regende nog harder 's middags! Mijn buik grommelde ondertussen zo hard van de honger dat ik blij was om terug thuis te zijn. Na enkele lekkere toastjes trok ik mij terug op mijn kamer. Ik dacht om een dutje te doen, maar dit dutje duurde langer dan verwacht. Ik heb drie uur geslapen, maar dit deed zo deugd! Ondertussen was die lieve Charlotte al begonnen aan het avondeten. Supertof dat zij al alles had voorbereid! Mijn taak was enkel om de steak te bakken. Geen makkie hoor! Een oud vuur, versleten pannen en een onbekende steak. Alles doen met de middelen die ik heb, wat een uitdaging! Het heeft mij gesmaakt hoor! Een lekkere, sappige en malse steak met aardappelen en brocoli. Hier nog een zelfgemaakt kruidensausje over en een beetje appelmoes. De perfecte combinatie!

Dikke kus
xxxxxxxx