Dag 66: Start van de zevende week stage

Maandag 11 april 2016

Lieve lezers,

Ik ben alweer beland aan mijn zevende stageweek. De tijd gaat nog steeds snel hé? Eerst nog iets anders waar ik over kan vertellen. Een heldendaad verricht waarbij mijn hondenhart heeft gesproken. Op zondagnamiddag had Charlotte iets ontdekt in het washok. Ze kwam in paniek naar me toe gelopen dat er een dode hond zou liggen in ons washok. Ik ging onmiddellijk kijken en het leek er inderdaad op dat het een dode hond was. Hij lag helemaal in elkaar gekrompen in een hoekje. Jullie moeten er ook bij weten dat we deze hond nooit hebben gezien op het domein en dat het washok ook helemaal vanachter ligt. De hond is door een steegje gemoeten en bovendien ook nog een door een extra deur. Het leek wel alsof hij daar was gaan liggen om de laatste uren te spenderen. De hond reageerde niet op de luide muziek die Charlotte had opstaan, kloppen op de muur en er dingen naar roep. Hij reageerde niet, maar uiteindelijk zag ik wel dat zijn buik omhoog en omlaag ging. De arme schat was dus niet dood, maar leefde nog. Opeens kwam zijn kop omhoog, maar het zag er niet goed uit. Ik had hem al een beetje water gegeven omdat het zo warm was. We dachten om hem even gerust te laten aangezien het misschien kon zijn dat hij gewoon wou afkoelen. Even later ging ik nog eens kijken en de hond was weg. Eind goed, al goed dacht ik... 

Niet dus... Ik dacht toch nog eens terug te gaan kijken en ja hoor... daar lag hij weer. Deze keer op een andere plaats. Door de manier waarop hij lag, kon ik zien dat hij ernstig gewond was in zijn net. het waren twee grote open wonden die duidelijk zichtbaar waren. Het waren zelfs echte gaten waar je gewoon in kon kijken. Bovendien was de geur ondraaglijk. We dachten dat de hond dood was omdat het echt rook naar een dode hond, maar dit waren dus de wonden. Mijn hondenhart brak toen zijn oogjes op mij gericht waren. Hij had dringend hulp nodig dus besloten we om de huisbazen te bellen. De tuinman werd gestuurd, maar het enige wat hij deed was de hond wegjagen. Het arme dier kon nauwelijks op zijn poten staan en ik zag de angst in zijn ogen. Ik maakte de tuinman meerdere malen duidelijk dat de hond naar de dierenarts moest, maar hij luisterde niet. De hond was weg en ik zat er echt mee in dat ik het dier niet had kunnen helpen. Die zondagavond hebben we bijna het volledige domein uitgespit met zaklampen. Op zoek naar het gewonde dier. Niets gevonden dus we hadden de moed opgegeven. 

Deze maandagochtend moest ik weer vroeg opstaan om op tijd te kunnen vertrekken naar de Louis Braille School. Ik besloot toch nog eens te gaan kijken in het washok. Het was weliswaar een kleine kans dat de hond zou terugkeren na een traumatische ervaring met de tuinman. Wonder boven wonder zag ik zijn kop vanachter de wasmachine komen. Weer met die zielige ogen op mij gericht. Het leek wel alsof hij echt aan mij wou duidelijk maken dat hij hulp nodig had. Ik maakte Charlotte onmiddellijk wakker en we besloten het Zwerfdierenasiel te contacteren. Ik kon het echt niet over mijn hart krijgen om de hond weer te laten wegjagen. Uiteindelijk zou hij weer terugkomen en sterven aan zijn verwondingen. Het zag er echt niet goed uit voor hem. Ik moest vertrekken naar mijn stage, maar Charlotte had ondertussen al iemand aan de telefoon gekregen van het asiel. Vervoer was onderweg en de hond zou worden opgehaald. Een spannend moment natuurlijk want hier in Suriname weet je nooit of de mensen zich aan hun woord houden. Uiteindelijk was het vervoer er en werd de hond opgeladen. Er werd verteld dat ze onmiddellijk naar de dierenarts gingen omdat het er niet goed uit zag. 

Achteraf hebben we goed nieuws gekregen. De wonden konden uiteindelijk goed verzorgd worden. De geur was daarvan afkomstig en de wonden zaten ook vol met maden. Na de verzorging voelde de hond zich, naar het schijnt, al veel beter. Hij was al veel levendiger dan daarvoor. Hij zou 10 dagen antibiotica krijgen en daarna laat het asiel hem terug vrij. Dit wordt altijd gedaan aangezien het een straathond is. Hoogstwaarschijnlijk wordt die arme duts vrijgelaten bij ons de buurt. Ik hoop hem terug levend te zien rondspringen! De arme stakker! Eind goed, al goed!

Dan zal ik ook maar eens neerschrijven wat ik vandaag heb gedaan op mijn stageplaats. Na zo'n lange vakantie moest ik er natuurlijk weer invliegen. Zoveel mogelijk tijd benutten om de kinderen vooruit te helpen en hen een leuke tijd te geven. Mijn fietstocht naar daar ging blijkbaar sneller dan ikzelf had verwacht dus ik was al vrij vroeg aanwezig. Even bekomen in de airco want zelfs al vroeg in de ochtend is het al vrij warm. Zeker om te fietsen. Omdat het maandag was, had ik natuurlijk een ADL-les voorbereid voor de drie leerlingen van de zorgklas. Ik had al opgemerkt dat C. afwezig was dus er viel al één leerling weg. Ik besloot eerst iets anders te doen omdat de leerlingen hoogstwaarschijnlijk eerst in de klas zouden praten over hoe de vakantie was geweest. Deze tijd viel voor mij dus al weg. Ik kon de tijd voor mijn ADL-lesje dus beter benutten op een later moment. Omdat ik mij toch nuttig wou bezig houden, schreef ik nog enkele observaties uit van voor de paasvakantie. Ik was dit een beetje uit het oog verloren dus dit leek me de ideale moment om dat te doen. De observaties die ik neerschrijf, geef ik af aan juf J. van de zorgklas zodat zij kan lezen wat ik allemaal doe met C. aangezien hij de leerling is die ik individueel begeleid. 

Nadat ik dit had gedaan, ging ik in overleg met Melissa, de andere stagiaire. We hadden eerder al groen licht gekregen om individuele gesprekken te voeren met de leerlingen. We willen graag voor elke leerling een dossier maken met hierin enkele gegevens. Voor de leerlingen is het bovendien ook belangrijk dat ze eens een goed gesprek kunnen voeren met iemand. Uit dit gesprek kunnen dingen achterhaald worden waarmee rekening gehouden kan worden. Het is dan wel een kwestie van een goede band op te bouwen want anders verteld het kind natuurlijk niet veel. Zo'n gesprek zal vier onderwerpen  inhouden hebben: school, vrije tijd, thuissituatie en zelfbeeld. De voorbereiding hierrond hebben we verdeeld, maar we zullen wel alle onderwerpen aan bod laten komen in zo'n gesprek. Ik wou zeker het onderwerp vrije tijd en zelfbeeld uitwerken aangezien dit nog goed van pas komt in mijn bachelorproef. Het lijkt me ook interessant om hierover meer te weten te komen. Ik zal hoogstwaarschijnlijk werken aan de hand van tekeningen aangezien er veel informatie gehaald kan worden uit een tekening van het kind. Meer informatie hierover zal ik zeker noteren op mijn blog zodra ik hiermee van start ga. Ik hoop dit natuurlijk zo snel mogelijk te kunnen doen!

Omdat het de eerste dag was na de paasvakantie besloot ik het rustig aan te doen tijdens de ADL-les. Ontspanning is ook een belangrijk onderdeel in het dagdagelijkse leven dus ik dacht hier rond leuke ontspanningsoefeningen te doen. Dat is eens iets anders dan de andere lessen, maar daarom niet minder belangrijk. Het doel van zulke lessen is dat de leerling zich emotioneel goed voelt, zowel in het lokaal als bij mij als juf. Een ander doel is dat de leerling plezier kan beleven aan iets, maar hierbij ook tot rust komen. Ik had verschillende relaxatieoefeningen voorbereid, maar ik hield er wel rekening mee dat deze eventueel niet in die volgorde konden uitgevoerd worden of dat er zelfs oefeningen bij konden zijn die ik helemaal niet kon doen. De sfeer moet ontspannen blijven dus oefeningen doen waar de leerling geen zin heeft of waarbij moeilijkheden ontstaan, heeft geen enkele meerwaarde. Niet voor het kind en ook niet voor mij in het professioneel handelen. Hieronder een korte samenvatting over de verschillende oefeningen en hoe het verlopen is met de leerlingen.

• Wakker worden: een oefening waarbij de leerling de lichaamsdelen één voor één laat ontwaken. Bijvoorbeeld: draaien met je hoofd, bewegen met de schouders, stampen met de voeten, draaien met de polsen enzovoort.

Deze oefening ging bij zowel B. als R. heel goed. B. is volledig blind dus hij had wel ondersteuning nodig bij het doen van de handelingen. Ik nam zijn hoofd bijvoorbeeld vast om de oefeningen zo 'voor' te doen. Daarna probeerde hij dit zelfstandig. Enkel mondelinge instructies geven aan B. werkt niet. Hij heeft duidelijk nood aan een andere aanpak omdat dit meer meerwaarde heeft voor hem. Ik kreeg ook de indruk dat hij moeite heeft om één bepaald lichaamsdeel te bewegen. Wanneer hij zijn hoofd moest ronddraaien, maakte hij een rondje rond zichzelf met zijn volledige lichaam. Ook wanneer ik vroeg om met zijn polsen te draaien, draaide hij met zijn armen. Bij R. kon ik de volledige ruimte gebruiken aangezien hij slechtziend is en mij nog ziet. Bij bijvoorbeeld het wakker maken van de armen mocht hij door de ruimte achter mij aan lopen. Dit is voor hem ook plezieriger dan gewoon rechtstaan. 

• Span en ontspan: een  oefening waarbij de leerling op de grond gaat liggen met de ogen gesloten. Er worden oefeningen gedaan zoals een vuist maken met je handen en na tien seconden loslaten. Na de rustpauze hetzelfde doen. 

Ik had gezorgd voor een laken om op de grond te leggen. Elk kind vind het natuurlijk leuk om even te liggen, maar ik had wel de indruk dat B. er meer van genoot dan R. R. was namelijk vrij druk en kon moeilijk stilliggen en luisteren naar de oefeningen die hij moest doen. Ik heb R. dus de vrije keuze gelaten om met het laken te spelen aangezien het, zoals ik eerder al had vermeld, geen meerwaarde heeft om opdringerig te zijn. B. deed de oefening heel goed en hij genoot er ook van. Na de voorbereidende oefening was hij zo moe dat ik gebruik maakte van een andere techniek. Door over zijn armen, handen, vingers en gezicht te 'kriebelen' geraakt hij nog meer in een ontspanning stemming. Dit is goed voor hem aangezien hij op andere momenten van de dag erg druk is. Na meerdere malen gapen, viel hij bijna in slaap. 

• Ken je lijf: een oefening waarbij de leerling de ogen moet sluiten en verschillende lichaamsdelen moet aanwijzen. Bijvoorbeeld: het puntje van de neus, de tenen aanraken enzovoort. 

Ging bij beide leerlingen heel goed!

• Wieg jezelf in slaap: een oefening waarbij de leerling moet letten op de ademhaling. Diep inademen en rustig uitademen. De handen op de buik leggen om je eigen ademhaling te voelen.

Ging bij B. heel goed omdat ik dit ook combineerde met het 'kriebelen'. Hij ontspande zich volledig, maar had wel moeite met het principe van inademen en uitademen. Ik kon dit enkel voordoen door de geluid te maken met mijn mond, maar dit deed hij gewoon na. Hij ademde dus niet echt diep in en er kwam gewoon een 'pufje' uit. Hij snapte wel dat zijn buik omhoog en omlaag gaat wanneer hij ademt. Dit hielp hem ook om te ontspannen. Met R. heb ik deze oefening niet zo heel goed kunnen doen omdat hij erg druk was en ook aangaf dat hij die oefening niet zo leuk vond. Hij heeft bij sommige oefeningen wel zijn best gedaan!

Zo zag alweer mijn ADL-les eruit. Het was zeker eens een andere manier om een les te geven. Niets moest en alles mag wat ook eens fijn is voor de leerlingen.

Ik heb vanuit de NSBS ook de kans gekregen om vrijdag te starten met een Brailletraining. Dit is dus eigenlijk een soort cursus om Braille te leren. De cursus zou 10 weken duren, maar dan ben ik al terug in België. Ik had onmiddellijk aangegeven dat ik het heel leuk zou vinden als ik mee kon doen met de cursus, ook omdat dit in de toekomst goed zou staan op mijn cv. De training is 1 keer per week op vrijdag van 08.00u tot 10.00u. Dit wilt dan wel zeggen dat ik niet meer mee kan met de zwemles. Zodat ik de cursus toch zou kunnen afronden zullen er de laatste weken 2 sessies plaatsvinden per week zodat ik toch de toets kan afleggen. Na het afleggen van de toets, met natuurlijk goede resultaten, krijg ik een certificaat. Een leuke extra aan deze stage. Ik ga zeker deze kans met beide handen grijpen!

De namiddag vulde ik vooral op met een dutje omdat ik de nacht voordien niet goed had geslapen. Daarna werkte ik nog een beetje voor school en voor ik het zelf goed besef is deze zoveelste Surinaamse dag alweer om!

Dikke kus

xxxxxxx