Dag 69: ADL-lesje 'tafel dekken'

Donderdag 14 april 2016

Lieve lezers,

Na de heuse plensbui van gisteren was het ook deze morgen nog steeds niet opgehouden met regenen. Ik besloot toch maar met de fiets te gaan aangezien het niet zo hard regende. Ik pakte mezelf goed in zodat ik niet helemaal nat op stage zou aankomen. Het is natuurlijk wel een prachtig zicht... Een bakra met een kanariegele jas op de fiets door de regen! Liever belachelijk erbij lopen dan kletsnat worden!

Het was weer donderdag dus ik had een drukke dag voor de boeg met het afnemen van enquêtes. Ik vind het een leuk werk omdat ik me zo echt nuttig kan bezighouden en omdat het een meerwaarde is om de mensen beter te leren kennen. Met 60 mensen een gesprek voeren is natuurlijk heel wat werk. Ik ben me er ook volop van bewust dat ik deze taak nooit zelf ga kunnen afronden. Hopelijk nemen de toekomstige stagiaires deze taak over want anders is dit werk voor niets geweest. We hebben ondertussen al een dossier van 13 mensen. Het klinkt heel weinig, maar het is een vragenlijst van 23 vragen en bovendien ook nog identificatiegegevens. De ene persoon zegt ook al wat meer dan de andere dus een exact tijdstip per persoon kan ik er niet opplakken. Ik vind het belangrijk dat de mensen weten dat er geen tijdsdruk is. Ze krijgen alle tijd die ze nodig hebben om hun verhaal te vertellen. Mijn taak is ervoor zorgen dat ze zich comfortabel voelen in mijn omgeving en dat ze mij voldoende vertrouwen om hun verhaal met mij te delen. Dit lijkt me ook te lukken want nog geen enkel lid van de SOOS heeft aangegeven om over iets niet te praten. Ik vind dat ik dan ook met trots kan zeggen dat ik deze taak goed uitvoer. 

Wanneer ik een lid ging halen in de grote zaal of terug brengen, zag ik dat sommige leden dansles aan het volgen waren. Heel erg leuk om te zien dat ze zoveel plezier hierin hadden!

Het laatste uur nam ik nog eens van de gelegenheid gebruik om een ADL-les te doen met klas 1 & 2. Deze keer geen tanden poetsen of handen wassen, maar de tafel leren dekken! Ik had een goede voorbereiding op punt gezet, maar het werd me al snel duidelijk dat de Surinamers het niet gewoon zijn om de tafel te dekken en met het hele gezin gezellig te tafelen. De juf vertelde dat het meestal ieder voor zich is en dat er dus geen sprake is van een tafel te dekken. Ze zei dat dit voorkomt bij zeker 3/4 van de gezinnen. Toch probeerde ik, aan de hand van een juiste vraagstelling, te achterhalen hoe het in de gezinnen verloopt van de leerlingen waarmee ik de ADL-les uitvoerde. Sommigen van hen konden mij inderdaad vertellen dat het ieder voor zich is en dat er dus geen tafel gedekt wordt in hun gezin. Bij sommigen wordt er wel een tafel gedekt en eet ook iedereen samen. Zij moeten dan helpen met het dekken van de tafel en soms ook helpen met de vaat. Ik vind het zelf ook niet meer als normaal dat een kind leert om huishoudelijke taken uit te voeren. Op een gegeven moment in hun leven moeten ze dit zelf ook kunnen. Dus hoe vroeger ze dit leren, hoe meer er herhaald kan worden en hoe beter de taken uitgevoerd kunnen worden in de toekomst. 

Ik liet de leerlingen een filmpje zien over hoe een tafel gedekt moet worden: links de vork, rechts het mes en daarnaast de grote lepel, rechts vanboven een glas en boven het bord een klein lepeltje voor het dessert/toetje. Het doel was dat ze goed moesten kijken en luisteren naar wat er verteld werd. Achteraf zou ik vragen stellen zoals: wat heb je gezien? Waar moet de vork liggen?,... Ik liet het filmpje voor een tweede keer afspelen om alles nog eens te herhalen aangezien er één leerling was die niet oplette. Na meerdere opmerkingen herpakte hij zijn gedrag. Het zou in Suriname ook niet de gewoonte zijn om na het eten een toetje/dessert te eten. Ik probeerde hen zo goed mogelijk uit te leggen waarom het kleine lepeltje diende. Bijvoorbeeld voor een ijsje of een stukje taart. Ook over de grote lepel was onduidelijkheid. Ze moeten de lepel niet enkel gebruiken voor soep, maar ook voor rijst,... kunnen ze dit gebruiken. 

Na het korte filmpje en het kringgesprek was het tijd voor de praktijk. Ik was voor mijn les materiaal gaan verzamelen zodat de kinderen aan de slag konden met echte materialen. Hieruit leren ze natuurlijk meer dan enkel kijken naar het filmpje. Elke leerling moest voor de anderen de tafel dekken. Iedereen om de beurt. Wanneer iemand bezig was, moest de rest zwijgen en achteraf zou er pas besproken worden wat er goed en fout is gelopen. Dit om hen ook te leren dat ze moeten zwijgen en goed moeten opletten wat de ander doet. Achteraf kunnen ze dan kritisch reflecteren over het handelen van zichzelf of de ander. Wanneer ik vroeg of ze het filmpje goed begrepen hadden. leek iedereen dit te begrijpen. Tijdens het uitvoeren van de praktische vaardigheden merkte ik op dat niet iedereen even goed had geluisterd. Ze hebben uiteraard wel hun best gedaan om alles goed te doen, maar soms wordt er niet logisch nagedacht. Bijvoorbeeld: het bestek ondersteboven leggen. Ik maakte gebruik van humor om die leerling duidelijk te maken dat je niet eet met bestek ondersteboven. Ze moesten allemaal hard lachen, maar begrepen wel wat ik bedoelde. Dat is het doel ook van humor. Op een lachwekkende manier toch iets bijbrengen aan de kinderen zonder hen hiermee uit te lachen. 

Voor iedereen de tafel dekken...

...en even bespreken wat er goed en fout is gelopen.

Iemand anders aan de beurt...

Daar is toch een beetje fout gelopen want...

Eet je op deze manier? Met je bestek ondersteboven? Neen...

Ik vond het ook erg belangrijk om aan de leerlingen duidelijk te maken dat niemand de ander uitlacht. Dit was al eens eerder gebeurd, maar ik vind dat dit niet kan. Zij zouden het zelf ook niet leuk vinden wanneer iemand hen uitlacht dus het is niet de bedoeling dat zij dit dan wel mogen. Ik nam het erg serieus en sommigen schrokken wel van mijn reactie. Mijn boodschap is duidelijk overgekomen bij de leerlingen. We zijn allemaal samen om iets bij te leren dus fouten mogen en moeten zelfs gemaakt worden!

Om af te sluiten wou ik hun creatieve geest inspireren maar ook met het bijhorend doel om de les te herhalen. Ik had op voorhand papieren, bordjes, bestek en glazen uitgeknipt. Hun taak was om dit op de correcte manier op een A4-tje te plakken. Daarna mochten ze op dat bord hun lievelingsgerecht tekenen. Ze vonden dit leuk om te doen en ook het resultaat mag er zijn!

Het was weer een leuke en aangename ADL-les met klas 1 & 2!

Het was een lange, maar zeer leuke en vooral productieve dag! Ik krijg zoveel liefde van de kinderen en ze appreciëren wat ik voor hen doe. Dat maakt van mij een gelukkige stagiaire! Ik werd helemaal opgepept wanneer ik thuis kwam. Ik heb een fantastische huisgenoot die altijd voor me klaarstaat en die me altijd zal steunen in de dingen die ik doe. In de periode die we al hier zijn, hebben we elkaar zo goed leren kennen en hebben we al heel wat leuke dingen gedaan. Het lijkt alsof we elkaar al heel lang kennen aangezien we zo goed met elkaar overweg kunnen. Op professioneel vlak en op privévlak. Een goede vriendschap, dat is wat ik aan deze ervaring overhoud! 

Dikke kus

xxxxxxx