Dag 80 + 81: Start van de negende week stage

Maandag 25 april 2016 en dinsdag 26 april 2016

Lieve lezers,

De negende week stage is alweer begonnen. Nog geen 15 keer moet ik naar stage gaan en het zit er alweer op. De laatste loodjes van mijn opleiding als opvoedster/begeleidster.  Daarna begint het echte leven. Gedaan met de rust, gedaan met ontspanning en veel vrije tijd. Op maandag kon ik nog een dagje uitslapen en genieten van de rust. Ik moest niet naar stage dus veel kon ik niet doen. In de namiddag nogmaals babysitten op de jongen die al eens eerder was gekomen.

Wat een onrustige nacht! De meest onaangenaamste nacht die ik hier al had meegemaakt. Maandagavond zijn we rond 23.00u gaan slapen. Ik hoorde allerlei geluiden buiten en ook boven mijn slaapkamer. Ik lag stokstijf in bed van de angst en scheen regelmatig rond met mijn zaklamp om mezelf gerust te stellen. Omstreeks 02.00u ’s nachts kwam Charlotte mijn kamer ingewandeld en vroeg ze of ik nog wakker was. We hadden beiden nog geen oog dicht gedaan en hadden echt een erge schrik te pakken. We besloten dan maar samen in bed te kruipen om de gemoederen een beetje te bedaren. Om 04.00u waren we nog steeds wakker… Terwijl om 06.45u de wekker ging. Slapeloze nacht!

Mijn dag op dinsdag startte verder aangenaam en vrolijk. Ik was met de taxi vertrokken naar stage omdat ik de vier ventilatoren alvast ging doneren aan de school. De kinderen zaten al enkele dagen in de warmte waardoor het dus echt wel tijd werd. Ik kwam toe op de NSBS met de ventilatoren en het schoolhoofd was meteen dolenthousiast! We brachten die naar de school en de andere juffen kwamen meteen kijken. Ook zij waren meteen enthousiast over het feit dat er eindelijk terug verkoeling zou zijn in de klaslokalen. Ik had nog een leuke babbel met de juffen en daarna mocht ik met hen op de foto om de donatie op beeld vast te leggen. Dit is natuurlijk een aanrader om buitenstaanders, die wafels hebben gekocht, te laten zien dat er effectief iets nuttig gedaan wordt met het geld en dat het ook echt bestemd is voor de leerlingen en de juffen. Ik heb een lach getoverd op de gezichten van de kinderen en de juffen en dat is waar ik het allemaal voor doe!

Blij met de nieuwe ventilatoren!

De juffen (links beginnen) van de zorgklas, klas 3&4, klas 5&6, klas 1&2, schoolhoofd

Daarna volgde een gesprek met mevrouw Hanenberg, de directrice. Gewoon een tussentijds gesprek om te overlopen hoe ik me voel op stage, wat ik nog gedaan had en wat ik nog van plan ben om te doen. Ik legde uit wat ik ondertussen weer allemaal had gedaan. De periode na de paasvakantie is nog maar kort dus ik nog niet zo uitgebreid vertellen als de vorige keer. Ik vertelde ook nog wat ik van plan ben om allemaal te doen. Ze leek erg blij om het feit dat ik al zoveel gedaan had en nog zoveel wil doen. Ze zei ook letterlijk dat ze blij is dat ik zoveel werk uit handen neem en dat ik deze periode aanwezig ben op de NSBS. Ze weet niet wat ze moet doen als we weg zijn. Ze vroeg me ook een score te geven op 10 over hoe ik deze stageperiode vind. Ik zei eerlijk dat ik me heel goed voel op deze plaats en dat het aangenaam is om te werken in zo’n team vol leuke en vriendelijke mensen. Om deze redenen geef ik een 9/10. Ze was natuurlijk blij dat ik zo’n goed cijfer gaf. Ik vermelde ook nog even als grapje: “Als ik een score kon geven op de begeleiding vanuit België, dan geef ik een 0!” Ze moest er eens goed mee lachen. Ik maakte mij ook een beetje zorgen om het feit dat er nog niets gezegd is geweest over de eindevaluatie. Ik zei dit tegen de directrice en ik vermelde hierbij ook dat ik het wel belangrijk vind om een eindgesprek te hebben zodat zij ook kan doorgeven, aan de leerkrachten van België, wat ik allemaal heb verwezenlijkt. Op 3 mei komen deze leerkrachten en ze gaat het zeker met hen opnemen. Na dit gesprek was ik al veel geruster. Zeker omdat ze meerdere keren herhaalde dat ze echt blij is met het werk dat ik doe. Dit geeft mij voldoening.

Er was te weinig tijd voor de pauze om nog aan iets nieuws te beginnen. Ik en een andere stagiaire besloten dan maar om alvast in overleg te gaan met de juf waarvan we de klas gaan verhuizen en opnieuw gaan inrichten. In het weekend hadden we al enkele ideeën verzameld en genoteerd. We vertelden haar wat onze plannen zijn en ze ging meteen met alles akkoord. Enerzijds is dit goed, maar anderzijds had ik graag wat meer feedback van haar gekregen en had ik ook graag dat zij ook enkele ideeën op tafel legde. Het is tenslotte haar klas. Wij zijn er enkel om te helpen en niet om de volledige verantwoordelijkheid te dragen. Er moet volop gepoetst worden zodat we zo snel mogelijk de meubels, spelletjes, boeken en leerlingen kunnen verhuizen. Om jullie alvast een idee te geven hoe het klasgedeelte eruit ziet alvorens we starten, zien jullie hieronder enkele foto’s.

Helemaal niets... binnenkort wel!

Ik had voor vandaag gepland om, tijdens Cedric’s individuele begeleiding, cupcakes te bakken aangezien hij elke dag praat over cupcakes of ander eten. Het leek me een leuke manier om hem dit zelf te laten maken en bovendien is dit ook gekoppeld aan een ADL-les. Koken hoort namelijk onder huishoudelijke taken en dus ook onder activiteiten van het dagelijks leven. Juf Irene van klas 5 & 6 had me gevraagd of ik haar twee leerlingen hier ook bij wou betrekken aangezien het al lang geleden was dat ze nog eens zoiets hadden gedaan. Natuurlijk vind ik dit geen probleem en leek het me erg leuk aangezien ik niet veel met deze twee meisjes in contact ben gekomen. De jonge meiden waren natuurlijk dolenthousiast toen ze hoorden dat ze mochten meedoen! Ik ging hen halen in de klas en begon aan deze leuke kookactiviteit. Aan de hand van onderstaande foto’s leg ik uit hoe alles in zijn werk is gegaan.

Ik legde het keukengerei en de ingrediënten op voorhand klaar. Ook de oven moest alvast voorverwarmd worden!

Ik legde aan iedereen uit wat de taakverdeling was.

C. mocht aan de eieren voelen (zintuiglijke waarneming), maar oeps!... Een eitje kapot geknepen. Ik had nog zo gezegd voorzichtig te zijn! Hij schrok een beetje, maar wou wel onmiddellijk alles opvegen. Wat lief van hem!

De meisjes gingen aan de slag met de boter en de bloem. De bloem in de kom doen is nog niet zo erg, maar die plakkerige boter van het papier afkrijgen… Aiaiai, dat was toch maar vies en vettig!

C. kreeg hulp van mij met het openbreken van de andere eitjes. Deze keer met behulp van een glas om het ei te breken. De eieren gingen bij de bloem en boter.

Mixen maar! 4 minuten en iedereen om de beurt. C. had een beetje bang van de mixer en gaf aan dat hij liever op de stoel wou blijven zitten. Het was dus de taak van de meisjes om tot een mooi beslag te komen.

De cupcakevormpjes klaarzetten…

… en natuurlijk ook vullen met het beslag. We deden dit met behulp van twee lepels. Op de ene lepel het beslag en de andere lepel werd gebruikt voor het beslag eraf te doen.

De vormpjes klaarzetten voor in de oven te gaan. 10 minuten op een lage temperatuur en daarna nog eens 15 minuten op een hogere temperatuur.

Er moet ook opgeruimd worden!

Klaar! Smullen maar! Een trotse juf Sara want ze hadden niet veel hulp nodig!

 De cupcakes uitdelen

De directrice mag er ook wel eentje!

Het laatste half uurtje van de dag was er nog eens een Goldsteintraining gepland (sociale vaardigheidstraining). Er was te weinig tijd om te werken met de filmpjes dus besloten de juf de voorgaande lessen grondig te herhalen. Sommige leerlingen wisten nog heel goed wat ze voor de vakantie hadden gezien en gehoord. Er werd gevraagd of ze de theorie al in de praktijk hadden toegepast en er waren toch enkelen die dit hadden gedaan. Dat is heel goed want dat is de bedoeling van de training. Theorie leren en dit in de praktijk toepassen. Oefenen is hierbij de boodschap. De rollenspelen werden ook nog eens herhaald. Dit lukte niet bij iedereen even goed, maar iedereen deed wel zijn best. Dat is het voornaamste. Uit fouten moet je kunnen leren en dat is exact wat deze kinderen ook doen!

In de namiddag was ik zo uitgeput van mijn slechte nacht, maar ik kon geen dutje doen aangezien ik weer moest babysitten. De namiddag is gelukkig voorbij gevlogen! Ik had toch ook even aan de huisbazin gemeld dat we deze nacht vanal gehoord hadden. Meneer Kevin van het bedrijf kwam even controleren voor de zekerheid. Naar het schijnt zitten er boven veel vleermuizen die het geluid veroorzaken. Voor mij part mogen ze ergens anders geluid gaan maken, maar niet boven mijn slaapkamer!

Dikke kus

xxxxxx