Vrijdag 22 april 2016
Lieve lezers,
Het einde van mijn stageweek is alweer aangebroken. Gelukkig regende het niet en kwam ik droog aan op stage. Juist op tijd want even later begon het superhard te regenen! Om 08.30u verzamelde iedereen zich in de grote zaal voor de twee les van de Brailletraining. Mijn verwachtingen werden voldaan en eindelijke zouden we beginnen met het aanleren van het alfabet!
Ik moest zo gaan zitten zodat ik een slechtziend of blind persoon mee kon begeleiden. Alle ziende personen, die aanwezig waren, moesten dit doen. Ik had gezorgd voor een nieuwe aanwinst voor de groep. De dame met wie ik de dag ervoor een gesprek had in verband met de SOOS enquêtes. Het is de dame die ook doof is waarbij ik een handje kon helpen. Gelukkig moest ik niet alles roepend herhalen wat er verteld werd omdat ik me anders zelf niet zou kunnen concentreren. Ik schreef de belangrijkste dingen op zodat ze dit zelf kon lezen of ik nam haar handen vast en begeleidde haar op die manier. Beiden werkten goed dus ging ik hiermee verder. Aan de andere kant van mijn zijde zat de jongste van de groep. Een jongen van 16 jaar die ook Braille leert omdat hij zeer slechtziend is. De les startte met een kleine opmerking voor ons allemaal. Ik en de anderen zaten allemaal niet goed op onze stoel. We moesten rechtstaan, onze armen wakker schudden en terug op de juiste manier plaatsnemen op de stoel. Dat wilt zeggen: dicht tegen de tafel zodat de armen kunnen rusten op de tafel, rug tegen de rugleuning van de stoel en benen langs elkaar met beide voeten op de grond. Dit is de juiste houding die de kinderen in de klas wordt aangeleerd en die wij blijkbaar allemaal vergeten zijn. Het was even wennen om terug op deze manier op een stoel te zitten, maar ik probeerde het wel vol te houden.
Toen iedereen terug op zijn stoel zat, moesten we onze handen losmaken. Dit is een belangrijke oefening omdat we namelijk gingen werken op een Perkin (een Braille typemachine). Ik ben dit natuurlijk niet gewoon waardoor het dus echt noodzakelijk was om dit te doen. We moesten allerlei oefeningen doen met onze handen: met de vingers op de tafel tikken, een vuist maken en heel hard knijpen en daarna nog even los schudden.
Nadat dit gebeurt was, gingen we verder met de effectieve leerstof. Het Braille alfabet. Eerst kregen we een woordje uitleg over hoe het eigenlijk in z'n werk gaat. Een braille-teken wordt gevormd door punten. Minimaal 1 punt per letter en maximaal 6 punten. De punten hebben een vaste plaats. De punten worden geteld van boven naar onder. Je kan het vergelijken met de ogen van een dobbelsteen wanneer je 6 gooit. De drie linkerpunten zijn de punten 1,2,3 en de drie rechterpunten zijn de punten 4,5,6. We begonnen met de letter A, G en K en mochten dit oefenen met een houten braille-cel. De letter A is punt 1. De letter G zijn punten 1,2,3 en 4. De letter K zijn punten 1 en 3. Het lijkt allemaal heel ingewikkeld, maar het is eigenlijk gewoon vanbuiten leren. Net zoals vroeger de woordjes van Frans of Engels.
Als volgt kregen we een heleboel informatie over de Perkin. Het is zoals een typemachine van vroeger, maar dan met minder toetsen. Om hiermee te kunnen werken, moet ik natuurlijk eerst weten voor wat alles dient op deze machine en hoe ik er een blad papier moet insteken. Niet gemakkelijk om dit voor de eerste keer te doen! Zeker als de machine niet mee wilt werken. Gelukkig is er iemand van de groep die deze machines maakt op de NSBS. Hij kon dus een handje toesteken en mij terug verder helpen. De hele informatie over hoe deze machine werkt, ga ik jullie besparen. Ik kan wel vermelden dat er maar 9 toetsen zijn: 6 voor de letters te combineren, 1 voor een regel verder te gaan, de spatietoets en 1 voor uit te wissen. Voor een letter te maken, moet je dus eigenlijke meerdere toetsen tegelijk indrukken. Niet gemakkelijk om te onthouden hoor!
We leerden vandaag de letters A, B, C, D, E, F en G. Toch al heel wat voor de eerste echte les Braille. De werking van de braille-machine heb ik al aardig onder de knie. Ook de letter die mij vandaag zijn aangeleerd lukken al vrij goed. Ik kan ze goed onthouden dus ik hoop dat dit in de volgende lessen ook nog zo zal zijn. Tegen volgende week hebben we alvast huiswerk meegekregen. Oefenen, oefenen, oefenen!
In de namiddag had ik een individueel gesprek gepland met één van de leerlingen van de Louis Braille School. Een leerlingen waaraan ik ook om de twee weken een ADL-les geef. Het was geen gemakkelijk gesprek omdat het een jongen is die snel afgeleid is en niet altijd even goed weet wat hij moet antwoorden. Ik stelde veel vraagjes over school, hobby's en de thuissituatie, maar sommige vragen begreep hij echt niet. Ik probeerde deze andere te formuleren, maar met weinig resultaat. Om de thuissituatie onder de loep te nemen, kreeg hij de opdracht om een tekening te maken. Hoe een kind tekent en welke kleuren hij gebruikt, zegt namelijk veel over zijn gemoedstoestand en gevoel. M. geeft mij af en toe de indruk dat hij ongelukkig is en bovendien komt hij ook erg onzeker over. De onzekerheid bleef een grote rol spelen in het gesprek, maar ik kreeg deze keer wel de indruk dat hij gelukkig is in zijn thuissituatie. Ik kan er natuurlijk naast zitten, maar daar is niets aan te doen. Ik kan enkel noteren wat hij zegt en wat zijn non-verbale gedragingen zijn. Het is aan mij als toekomstige hulpverlener om hier een duidelijk en objectief besluit over te formuleren. Ik heb het gesprek niet volledig kunnen afmaken omdat er te weinig tijd was voor het deel te doen over zelfbeeld. Volgende week maak ik een gaatje vrij in mijn agenda om hiermee verder te gaan. Hopelijk met een goed resultaat.
De tocht naar huis viel letterlijk in het water! Regen, regen en nog eens regen. We hadden gepland om naar de dierentuin te gaan, maar dat hebben we toch maar niet gedaan omdat we het niet wouden riskeren met de regen. Natuurlijk heeft de rest van de dag de zon geschenen. Laten we zeggen dat dit weer typisch is. Het Surinaamse klimaat heeft af en toe zijn kuren hoor!
Dikke kus
xxxxxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten