Dag 73: Start van de achtste week stage

Maandag 18 april 2016

Lieve lezers,

Het weekend is voorbij gevlogen en mijn 8^ste week stage is van start gegaan.  Normaal had ik vandaag een vrije dag, maar Mevrouw Hanenberg had mij lief gevraagd of ik vandaag wou komen helpen met een proper maken en herinrichten van de bibliotheek. Er is namelijk een nieuwe juf aangenomen die het werk in de bibliotheek zal overnemen na meer dan een jaar. Door de sluiting van de bibliotheek konden er dus geen gewone boeken en brailleboeken uitgeleend worden. Het werk stond als het ware stil. Ik ben blij dat er een nieuwe juf is gevonden om het werk over te nemen. De kinderen kunnen dus weer met hun neus in de boeken duiken en over van alles bijleren. Het lokaal waarin de bibliotheek is gevestigd heeft een lange tijd leeg gestaan waardoor er dus veel stof lag op de boeken, ramen enzovoort. Toen ik aankwam op de NSBS vloog ik er onmiddellijk in. Ik had voorgesteld om de ramen te poetsen omdat ik de grootste ben en daar dus het gemakkelijkst aankan. Het zijn geen ramen zoals wij ze in België kennen. Neen, helemaal niet. Het zijn van die leuke, handige ramen die eigenlijk opgesplitst zijn in misschien 10 verschillende kleine raampjes. Dat wilt dus zeggen dat elke raampje apart gepoetst moet worden omdat je hier niet in één keer kunt overgaan. Ik kan wel zeggen dat dit echt bezigheidstherapie is als je zo'n volledig gebouw moet doen. Met één keer vegen was het ook niet genoeg... Eerst de dikke laag stof eraf halen, dan nog een navegen voor het resterende stof en daarna nog een met een windowcleaner zodat alles zou schitteren als een spiegel. Mijn emmer water werd ook om de vijf minuten ververst want na drie raampjes stofvegen, was het water al pikzwart. En dat is nog niet alles... 100x de emmer water verversen of 100 keer met mijn doek over de ramen gaan, vond ik nog niet zo erg. Wel dat ik dit moest doen in een heerlijk weertje van meer dan 32 graden. Dit is eerder weer om aan het zwembad te liggen en helemaal niets te doen!

 Dat is dus van 1 raampje hé!!

Poetsen, poetsen is plezant... of niet.

Gelukkig kon ik even bekomen want er waren ook oudergesprekken gepland. Dit zijn gesprekken die worden gevoerd met de ouders van de leerlingen omtrent resultaten, medewerking enzovoort. Ik wou graag bij het gesprek van C. zijn ouders zijn omdat ik hem tenslotte individuele begeleiding geef. Enkel zijn vader was aanwezig, maar dat mag natuurlijk. De juf van de zorgklas voerde eerst het woord en ging verder in op het feit dat C. erg muzikaal is aangelegd. Hij houdt van zingen, dansen en op het ritme met zijn vinger tikken. Dit is iets wat meteen opvalt wanneer je observeert bij hem in de klas. Juf J. (juf van de zorgklas) gaf het woord aan mij. Ik vertelde natuurlijk uitgebreid over mijn individuele begeleiding en de ADL-lesje die ik aan hem geef. Ik vertelde wat ik zoal gedaan had, maar vooral dat C. het fijn vind om werkstukken te maken. Ik vertelde aan zijn vader ook dat het niet enkel draait om het plezier, maar ook het schools leren. Ik combineer namelijk zijn creatieve geest met het schools leren. Door op deze manier aan de slag te gaan, zie ik ook kleine vooruitgangen. Dat is ook wat juf J. (schoolhoofd) tegen ons allen zei: "De reden waarom wij allen werken met kinderen die een achterstand hebben, is omdat wij dit een uitdaging vinden. Van elke kleine vooruitgang worden wij, als hulpverlener, gelukkig." Deze woorden omschreven exact wat ik voel op het moment dat C. vooruitgang boekt! Naar het schijnt vertelt C. thuis ook regelmatig wat hij gedaan heeft op school. Knap om te horen dat hij veel dingen onthoudt. Ik ben dan ook een beetje trots op mezelf dat ik deze taak op mij heb genomen en dat ik dit zeker tot een goed einde kan brengen! 

Wat betreft het aanleren van Braille, is C. een beetje opgegeven. Juf J. (schoolhoofd) stelde aan de vader voor om, samen met zijn vrouw, de brailletraining te volgen. Misschien kan hij het wel aan zijn zoon aanleren omdat hij meer tijd met hem doorbrengt. De vader maakte ook zeer duidelijk dat het zijn grote wens is dat C. Braille leert om te zelfstandig te kunnen lezen. Hij gaat er een paar nachtjes over slapen en gaat dan het antwoord geven of hij al dan niet mee doet met de training. Ik kreeg het gevoel dat hij financieel een beetje tegengehouden wordt. Ik had al eerder begrepen dat zij het niet erg breed hebben en bovendien elke dag van ver weg moeten komen om C. naar school te kunnen laten gaan. De benzine is voor de lokale bevolking erg duur. Ik zat een beetje met een gewrongen gevoel en ik wil hen daarom echt helpen. Onze inzamelactie met de wafelverkoop is zo goed gedaan dat we een flink bedrag hebben ingezameld. Mijn idee was om de brailletraining als gift te geven aan de ouders van C. De training is niet enkel goed voor hen, maar het is ook een meerwaarde als C. op die manier toch Braille zou kunnen aanleren. Ik zal hier in de loop van de week over in gesprek gaan met het schoolhoofd. Ik houd jullie op de hoogte! Hopelijk lukt het want ik wil dit gezin echt kunnen helpen. 

Daarna ging ik nog maar een beetje verder doen met het poetsen van de ramen. Juf J. (schoolhoofd) was echt mijn held van de dag want ja hoor... ik werd weer even bij haar geroepen. Deze keer niet voor een oudergesprek, maar voor een lekkere, grote koffiekoek en een frisse cola. Dat kon er zeker in want de energie had ik nodig om door te kunnen gaan! Na het poetsen van de ramen ging ik binnen verder. Kasten uitmesten en uitvegen. Moet natuurlijk ook gebeuren want de bibliotheek moet er terug spik en span uitzien!

Wel nog wat werk in de bibliotheek...

En de vele raampjes blinken weer als spiegeltjes!

Ondanks de karweitjes leek de dag maar niet vooruit te gaan. Eenmaal terug thuis was dit andersom. De tijd vloog voorbij en het lijkt weer alsof ik niet veel schoolwerk had gedaan,. Gelukkig ben ik een beetje bij met de vele taken van stage en de schoolopdrachten. Mij opjagen is dus voor niets nodig want dat heb ik de afgelopen tijd al genoeg gedaan! No spang!

Dikke kus
xxxxxxxxx