Sara In Suriname: Dag 27: Eerste AOB-dag

Woensdag 2 maart 2016

Lieve lezers,

Het beloofde een spannende dag te worden want ik mocht voor de eerste keer mee naar enkele leerlingen die ambulant begeleidt worden door de NSBS (de blindenstichting, niet de school). Gelukkig had ik Sandra nog telefonisch kunnen bereiken om afspraken te maken rond het vertrek. Ze moest eerst nog enkele zaken regelen op de NSBS waardoor we pas konden vertrekken om 09.30u. Omdat ik al om 07.45u aanwezig was, maakte ik van de gelegenheid gebruik om nog enkele observaties te noteren voor juf J. van de zorgklas. De individuele begeleidingssessies en de ADL-lessen die ik met C. doe, noteer ik zorgvuldig in een schrift. Hierin staan de observaties zodat degenen die dit lezen ook rekening kunnen houden met bepaalde aspecten of dingen die er gebeurd zijn. Achteraf kan ik ook geen verwijten krijgen dat ik onvoldoende gecommuniceerd heb over de leerlingen.

De eerste school die ik mee ging bezoeken was de Coledridgeschool. Het is een openbaar MULO wat bij ons gekend is al de middelbare school. Het is een reguliere school, maar J., een jonge vrouw van 20 jaar en volledig blind volgt hier ook les. Zij kan voldoende mee met de lessen waardoor zij naar een gewone school kan met behulp van bepaalde methoden en technieken. Zij maakt in de lessen gebruik van haar Brailletypmachine, repetities (toetsen) worden omgezet in Braille enzovoort. J. is blind geworden toen ze 16 jaar was. Ze ging zoals op een normale dag naar school, maar ze voelde zich niet goed. Ze had op een oog wazig zicht. De dag daarna was het zicht nog meer verslechtert. Ze had toen besloten om een bezoek te brengen aan de dokter. De dokter en andere artsen konden de oorzaak niet vinden van haar probleem. Er werd een zalf voorgeschreven, maar dit bleek niet te helpen. Ze is in enkele dagen tijd haar zicht volledig verloren en moet nu door het leven gaan als een visueel beperkt iemand. De acceptatie voor haarzelf en haar ouders verliep heel moeilijk. Uiteindelijk hebben de ouders een stap gezet naar hulpverlening. De NSBS is hierin tegemoet gekomen en hebben haar en haar ouders geholpen. J. moest veel leren om te kunnen omgaan met haar beperking. Braille leren verliep vrij moeilijk. Toch heeft ze erg haar best gedaan en kan ze nu het volledige Braille alfabet. Ze heeft extra lessen gevolg bij juf Jeanette. Ze is heel verlegen en durft niet veel te praten. De leerlingen op school accepteren haar zoals ze is en ze krijgt voldoende hulp van zowel de leerlingen als de leerkrachten. Omdat J. blind is, wilt dit niet zeggen dat zij uitstel krijgt voor bepaalde opdrachten. Zij heeft uiteraard meer werk om alles om te zetten in Braille, maar zij moet net zoals de andere leerlingen haar taken indienen op de afgesproken datum. Voor de repetities krijgt ze wel een beetje extra tijd. Ze doet met alle vakken mee, maar sommige vakken worden aangepast. Zo krijgt ze bijvoorbeeld bij lichamelijke opvoeding een bal met belletjes in. Zo kan ze de bal horen. In de aardrijkskundeles wordt er gebruik gemaakt van Braillelandkaarten,... Ze is zelf heel tevreden over de samenwerking met juf Sandra en de leerkrachten op haar school. J. moet wel meer durven vragen of dingen doorgeven. Ze is soms te laat met het indienen van bepaalde opdrachten waardoor er te weinig tijd is om alles om te zetten in Braille. Hierin moet ze een tandje bijsteken. Ik stelde haar ook de vraag wat ze later graag wou worden. Haar interesse ligt bij ICT. Ze wilt graag een cursus ICT volgen en daarna wilt ze werken als telefoniste. Ik vond het een zeer aangename kennismaking met haar. Ik ben erg geschrokken van haar verhaal en ik kan me totaal niet inbeelden hoe het zou zijn om na 16 jaar mijn zicht te verliezen. Ik heb heel veel respect voor haar dat zij naar een reguliere school gaat en de lessen volgt zoals de andere leerlingen.

Daarna ging ik door naar de Salvator Mulo school. Dit is ook een reguliere middelbare school. Ik maakte kennis met K., een 15 jarig meisje. Zij is de helft van een tweeling, maar ze zijn beiden te vroeg geboren (2 maanden te vroeg). K. had een zuurstoftekort en moest dus extra zuurstof krijgen. De dokters hadden een fout gemaakt en hadden teveel zuurstof toegediend met als gevolg dat haar netvliezen beschadigd zijn en ze dus geen zicht meer heeft op beide ogen. Ze ziet wel het verschil tussen licht en donker. Dit kan je zelf testen door je ogen te sluiten en naar het licht te richten. Je "ziet" dat het licht is. K. is een vrolijke en goedlachse meid. Ze praat vlot met vreemde mensen dus het was geen probleem voor haar om even een gesprek te voeren. We mochten haar even mee uit de klas nemen om haar in alle rust en stilte vragen te stellen. Een van haar klasgenoten hielp haar naar buiten. Ze wordt aanvaardt door medeleerlingen en iedereen probeert haar zo goed mogelijk te helpen. Ik stelde haar enkele vragen over hoe het gaat op school en hoe zij de lessen ervaart. Ze vind het leuk om naar school te gaan en studeert ook graag. In haar vrije tijd luistert ze naar muziek of zingt ze mee met enkele liedjes. Ze heeft veel gepraat over de nieuwe K3. De nieuwe meidengroep heeft er een supergrote fan bij! Ze wilt graag naar België reizen om hen te ontmoeten. Rondreizen is haar grote droom. Ze hoopt ook ooit naar Parijs en Londen te gaan. Wat mooi om te horen! Een kleine meid boordevol mooie dromen. Ik hoop dat ze dit ooit kan waarmaken want het is haar van harte gegund. Ze doet zo haar best op school om mee te kunnen met de rest van de maatschappij. Ze behaald goede resultaten en is ook vaak als eerste klaar met repetities. Dit wilt toch zeggen dat ze haar lessen goed leert en dat ze er voldoende tijd en energie insteekt om alles te leren. Wanneer juf Sandra op bezoek gaat bij de leerlingen haalt zij werk op voor de Braille Unit. Zij zetten de boeken, opdrachten en repetities om met behulp van de Braille printmachine. Sandra zorgt er ook voor dat wanneer K. iets gemaakt heeft in Braille, dat dit wordt omgezet in geschreven woorden. Zo kunnen de leerkrachten op school kijken of de taak, repetitie goed is gemaakt. Af en toe heeft Sandra de hulp nodig van de leerling zelf omdat ze niet altijd begrijpt wat er wordt bedoeld met een bepaalde stuk Brailletekst. Ook voor K. heb ik heel veel respect. Ze is nog zo jong, maar staat al zo ver in het leven. Zij leeft als een kind zonder beperking en trekt zich niets aan van wat anderen over haar zeggen. Ze vind school belangrijk om later ook een goede job te krijgen. Chapeau!