Dinsdag 9 maart 2016
Lieve lezers,
Internationale vrouwendag vandaag! Een dikke proficiat ana mezelf en alle andere vrouwen ter wereld! :D Ik ben al bij mijn vijfde week stage beland. Kunnen jullie het zich voorstellen dat ik al zo lang in Suriname ben? Ik besef het nog steeds niet dat ik zoveel kilometers van huis zit. Gelukkig heb ik mijn draai goed gevonden op het nieuwe domein en kan ik er met volle goesting tegenaan gaan. Dit was de laatste weken wel een ander gevoel... Deze keer vroeg opstaan, maar geen lange fietstocht.. Ik nam de taxi omdat mijn fiets nog aan het andere huis staat. Ik had wel zeker 10 keer moeten bellen alvorens er iemand van het taxibedrijf de telefoon opnam. Ik was dus net op tijd in de NSBS. Mijn dag kon starten met een individuele begeleidingssessie. Het was al de vierde keer dat ik C. individueel kon begeleiden. Elke keer opnieuw hoop ik op vooruitgang, wat mij vandaag ook weer een beetje gelukt is. Al de kleine beetjes helpen!
Het ochtendmoment verliep heel vlot. Hij zong goed mee met de liedjes en kon uitgebreid vertellen over zijn weekend. Hij was met mama en papa weg geweest en hij was gaan zwemmen in een kreek. Hij vond dit heel leuk om te doen omdat hij het erg jammer vond dat hij vorige vrijdag niet mee kon gaan zwemmen met de andere leerlingen. C. had toen tranen met tuiten gehuild omdat z'n papa vergeten was de zwemkledij mee te geven. De rest van het weekend had hij het erg leuk gehad. C. wou eerst weer niet meekomen met mij. Hij wou naar juf Jorda gaan. De juf van de speel- en leerklas besliste dus om even te gaan kijken waar ze was. Ondertussen kwamen we het schoolhoofd tegen. Zij wist mij te vertellen dat C. zijn gedrag nieuw is en dat iedereen haar gezag moet laten gelden. C. moet mee de lessen volgen en hij heeft hier zelf niets over te beslissen. Om 08.30u kon ik dus eindelijk starten met de individuele begeleiding. Omdat er vorige week heel wat was misgelopen, had ik besloten om mijn voorbereiding van toen te gebruiken. C. zei zelf ook al dat hij graag een werkstuk wou maken. Een geluk bij een ongeluk want dit was de planning van vorige week.
Ik was gestart met het versje over de vingers te herhalen. Hij wist de tekst nog heel goed en zelfs de bijhorende gebaren. C. heeft enkel moeite met het onthouden van de drie verschillende handelingen met de handen: handen OP elkaar, handen IN elkaar en handen NAAST elkaar. Hij zegt enkel: "handjes op elkaar". Ik ga het vers blijven herhalen tot dat hij dit ook onder de knie heeft. Ik geef het niet op ook al lijkt het zo dat hij het echt niet snapt. Oefenen, oefenen, oefenen! Het herhalen van het versje duurde niet lang dus ging ik onmiddellijk verder met de knutselsessie. C. kon zijn fijne motoriek oefenen door papier in stukjes te scheuren en dit op te plakken. Hij moest dus eerst alles in stukjes snijden alvorens dit op het karton te plakken. Het scheuren ging heel goed. Hij scheurde niet enkel grote stukken, maar ook kleine stukjes wat nog beter is. Daarna mocht hij zelf de lijm op het karton doen. Omdat hij overal aan voelt en aan ruikt, hingen zijn handen helemaal vol met lijm. Gelukkig was dit geen sterke lijm en ging het erg goed af! Daarna had ik, samen met hem, zijn naam geschreven op het werkstuk. Hij heeft de pengreep niet onder de knie dus hield ik zijn hand vast om deze techniek te leren gebruiken. Na het schrijven van zijn naam spelde ik de verschillende letters. Hij moest dit herhalen.
C. kreeg er maar geen genoeg van en hij wou nog een werkstuk maken. Ik wou natuurlijk iets anders doen waardoor hij ook kon bijleren. Ik zocht nog een stuk karton en enkele stukken krantenpapier. Deze keer moest hij proppen maken en niet scheuren. De creatieve opdracht koppelde ik aan een klein rekenlesje. Hij moest 10 proppen maken en elke prop één voor één aan mij geven. Terwijl hij dit deed, moest hij luidop tellen. Dit deed hij heel goed! Het tellen ging vlot waardoor ik dacht dat hij nu wel de betekenis snapte van de cijfers. Wanneer ik aan hem vroeg om één of twee proppen te geven, deed hij dit ook. Ik had dus weer een beetje vooruitgang geboekt! De proppen die hij had gemaakt, mocht hij achteraf op het stuk karton plakken. Ook hier schreef ik, samen met hem, zijn naam op. Hij mocht ook met een pen tekenen op het karton. Hij dacht dat dit een 'prikpen' was dus hij begon te prikken waardoor er gaten ontstonden. Ik vond dit niet erg en liet hem gewoon doen. Achteraf legde ik hem nog eens de pengreep uit en vroeg ik aan hem of hij voor de juf iets moois wou tekenen. De pengreep deed hij in het begin goed, maar dit veranderde al snel. Ook dit zal ik blijven herhalen zodat hij het onder de knie krijgt om een pen/potlood goed vast te houden. Hij ging met trots zijn kunstwerken laten zien aan juf J. van de speel- en leerklas.
Het laatste uur was de eerste sociale vaardigheidstraining. De vaardigheid die aangeleerd moest worden was: "Hoe maak je een praatje in de wachtkamer?". De leerlingen moesten in een grote kring zitten. Juf Jeanette en juf Jorda stelden eerst enkele vragen aan de kinderen. Ze moesten antwoorden op de vraag: "Waarom wil je soms geen praatje maken met iemamdn?" Iedereen moest antwoorden en er werden ook heel wat goede dingen gezegd zoals: omdat je de persoon niet kent, omdat je boos/verdrietig bent, omdat je verlegen bent enzovoort. De antwoorden die werden gegeven, werden op een leuke manier besproken. De leerlingen waren dus continu aan het lachen en hadden er echt plezier in. Juf Jeanette ging daarna verder met de uitleg over de film. Het doel van de film is om goed te kijken en/of te luisteren. Er wordt een goede versie nagespeeld en een foutieve versie. ma de foutieve versie worden er leerpunten verteld. Dit zijn punten die de leerlingen goed moeten onthouden om de vaardigheid om de knie te krijgen. Er was nog steeds veel interactie met de groep na het overlopen van de leerpunten. De kinderen konden alles goed herhalen.
Tot slot was het tijd voor de rollenspelen. Iedereen is verplicht om aan de beurt te komen. Elke les opnieuw. De kinderen kwamen, per twee, naar voor en moesten de goede versie van de film naspelen. Op deze manier kunnen ze al spelend de vaardigheid inoefenen. Bij het ene kind ging dit al wat beter dan bij iemand anders. Daarom wordt er veel geoefend zodat iedereen voldoende kansen heeft om de vaardigheid aan te leren en hier in de toekomst gebruik van te maken.
Na lang wachten op de taxu kon ik eindelijk mijn fiets gaan halen in de Berliozstraat. Zoveel taxiriten worden na een tijd een kostelijke grap. Vanaf nu dus weer de benen trainen door te fietsen. Ik kan in ieder geval niet klagen dat het te koud is om te fietsen. De namiddag was weer vol gepland met schoolwerk en winkelbezoeken. Omdat ik verhuisd ben, moet ik natuurlijk weer opnieuw de omgeving leren kennen. Dit vind ik echt niet gemakkelijk aangezien ik niet goed ben in het onthouden van wegen. IK had ook al enkele dagen problemen met mijn computer waardoor ik niet veel kon doen voor school en lang moest wachten. Hier kruipt jammer genoeg veel verloren tijd in. Hopelijk haal ik mijn schoolwerk in wanneer het probleem is opgelost!Tot slot heb ik nog een nieuwe zewmbroek gekocht voor C. Deze zwembroek blijft op school liggen na het zwemmen zodat hij altijd mee kan gaan op vrijdag. Hij kijkt hier altijd zo erg naar uit dat dit het minste was wat ik voor hem kon doen. Hopelijk is hij er blij mee!
Dikke kus
xxxxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten