Dag 28: Een koffietje hier en een taartje daar

Donderdag 3 maart 2016

Lieve lezers,

Vandaag kon ik voor de tweede keer deelnemen aan de SOOS-dag. Weten jullie nog wat dat is? Dat is een dag waarop visueel beperkte mensen samenkomen om gezellig samen te zijn en met elkaar te praten. Natuurlijk in aanwezigheid van een hapje en een drankje. Al vroeg in de ochtend begonnen de voorbereidingen voor het eten en drinken. Sandwiches smeren, cake snijden, koffie maken enzovoort. Ook moesten sommige aanwezigen naar binnen begeleidt worden. Het was een drukke SOOS-dag! Er waren veel leden aanwezig, maar ook veel vrijwilligers om overal een handje te helpen. Alles verliep heel vlot tot op een gegeven moment iemand van de vrijwilligers naar ons toe kwam. Ze was boos omdat we ons niet hadden voorgesteld aan sommige vrijwilligers. Ik had twee weken geleden al kennis gemaakt met heel wat vrijwilligers. Er ging heel veel volk buiten en binnen waardoor ik niet altijd kon zien wie dit precies was. Ik had dus blijkbaar enkele vrijwilligers gemist en geen kennis gemaakt. Bovendien is het ook niet altijd gemakkelijk om sommige blinde of slechtziende personen te herkennen waardoor de vrijwilligers ook evengoed een lid van de groep konden zijn. De vrijwilligster had ons echt voor schut gezet door de volledige vrijwilligersgroep aan te spreken en te zeggen dat het niet verantwoord was dat wij geen kennis hadden gemaakt. 

Ik was echt geschrokken van haar reactie en van sommige anderen. Gelukkig moest ik even bij Jorda zijn om iets te bespreken. Ik kon dus ook even de situatie uitleggen wat er net daarvoor gebeurd was. Ze begreep mij volkomen en vond het niet kunnen dat er zo gedaan werd tegen ons. Het zou hun taak zijn om zich voor te stellen aan nieuwe stagiaires omdat wij (als stagiaires) onmogelijk iedereen kunnen herkennen en weten met wie we ooit al kennis hebben gemaakt. Ze ging hen zeker op de vingers tikken en vermelde er ook duidelijk bij dat ze eerst zelf hun job goed moesten uitvoeren alvorens commentaar te geven op anderen. Ik was er even niet goed van hoe deze persoon mij voor schut had gezet. Ik was dus blij dat ik even iets anders kon doen wat ook wel te maken had met de SOOS-groep. 

 Ik zag twee juffen broodjes smeren, oh dat was zo veeeeeel! Het was zo veel dat...

 Eten, eten, eten.

Zoals ik eerder al op mijn blog had geschreven, mag ik ook administratief werk doen. De dossiers van de leden zijn allemaal niet meer up-to-date dus dit moet allemaal aangepast worden. Sommige leden zijn ook niet meer aanwezig dus deze dossiers moeten verwijderd worden. Het administratiewerk wat er voorgaande jaren was gebeurd, wat betreft de SOOS-groep, was een grote chaos. De documenten zaten door elkaar, de documenten van de leden die niet meer komen, zaten ook nog in de map enzovoort. Ik had het idee om, in de toekomst, de dossiers digitaal bij te houden. Jorda was hier heel enthousiast over en ze vond het een goed idee. Melissa en ik zullen volgende week samenzitten om een vast dossier op te stellen voor de leden van de SOOS. Er zal niet meer gewerkt worden met twee verschillende dossiers, maar met één. Beide documenten zullen dus samengevoegd worden tot een document. Er zullen ook aanpassingen gebeuren. Bepaalde vragen zullen niet meer aan bod komen en er zal ook extra informatie gevraagd worden wat betreft de financiële situatie, de gezinssamenstelling, vragen over tevredenheid wat betreft bepaalde zaken enzovoort. Er zal dus heel wat verandering in komen en alles zal overzichtelijk opgeslagen worden op een USB-stick en op de computer. Er zullen geen problemen meer ontstaan over een niet leesbaar geschrift of onduidelijke antwoorden. 

Bovendien kan er in een online document constant aangepast worden. Wanneer alles wordt opgeschreven en er moeten dingen verandert worden dan zou het document al opnieuw moeten worden afgedrukt. Het is dus ook op financieel vlak een verbetering omdat de kosten van het afdrukken wegvallen. Ik mocht al onmiddellijk beginnen om enkele leden te interviewen. Ondanks dat ik niet vertrouwd ben in het vak en niemand mij kent, waren degenen die aan bod kwamen heel open over alles. Ik had met beide personen een vlotte babbel en ik was blij hen ontmoet te hebben. Ik kijk al uit naar komende weken om nog meer mensen te leren kennen en dus ook met hun een praatje te doen!

De luid-lachende bende!

Even iets anders. De meesten onder jullie weten wel dat de voorbereidingen in België, voor de buitenlandse stage, niet van een leien dakje zijn gelopen. Ik ga de volledige informatie omtrent dit niet op mijn blog zetten omdat het niet relevant is. Ik wil jullie allen wel meedelen dat ik een heel moeilijke periode achter de rug heb. Niet op vlak van stage, maar wel op vlak van de groep. Er is heel veel gebeurd, wat sommigen onder ons niet willen inzien. Door de feiten die er zijn gebeurd heb ik, samen met Charlotte besloten om te verhuizen. Ik zal dus niet meer langer in de Berliozstraat verblijven omdat de situatie onhoudbaar is geworden. Ik kan op deze manier niet meer functioneren en ik wil mijn ervaringen niet laten verpesten door het toedoen van andere mensen. De komende drie maanden zal ik er het beste van maken zodat ik mij volledig kan focussen op stage en de opdrachten die hier rond van mij verwacht worden. Bij deze zijn jullie allen op de hoogte. De belangrijksten onder jullie zal ik nog contacteren voor het nieuwe adres en eventueel meer informatie. Ik ben tevreden met de beslissing die ik heb genomen en ik ben er zeker van dat dit de beste oplossing is. Ik ben al naar een nieuwe woning gaan kijken. Het sprak me onmiddellijk aan waardoor wij beiden de beslissing hebben genomen om in te trekken in onze nieuwe stek. Wij zijn ook heel blij dat we uit verschillende hoeken veel steun krijgen. Zowel van onze leerkrachten als onze stagebegeleiders in Suriname.

'S avonds zijn we lekker gaan uiteten in De Waag om Charlotte haar 22ste verjaardag te vieren. De Waag is toch een van mijn favoriete plekken geworden wat eten betreft. Het is er ook heel gezellig en aangenaam om te tafelen. 

Dikke kus

xxxxxxxx