dinsdag 22 maart 2016

Dag 47: Een zwarte dag in de Belgische geschiedenis

Dinsdag 22 maart 2016

Lieve lezers,

Geen vrolijke dag vandaag, ook niet in Suriname. De wereld is weer geteisterd door een van de meest onmenselijke gebeurtenissen. Deze keer in ons klein Belgenlandje. België is in rouw, net zoals alle andere landen overal ter wereld. Iedereen leeft mee met de slachtoffers en hun familie, vrienden en kennissen. Een dag die nooit vergeten zal worden en een dag die voor altijd in ons geheugen gegrift zal staan. Ik zit in Suriname, een prachtig land met een grote diversiteit van mensen. Mensen die wel met elkaar kunnen samenleven in dezelfde maatschappij. Toch is dit niet in elk land vanzelfsprekend. Ik zit dan wel hier, maar de shock was voor mij even groot als iedere andere Belg. Om zo vroeg in de ochtend zo'n telefoontje te krijgen is nooit prettig. Ik zat voor de televisie gekluisterd met wijd opengetrokken ogen. Is dit in ons land gebeurd? De luchthaven waar ik een paar maanden geleden nog stond om naar Afrika te vertrekken. De plek waar we met z'n allen hadden afgesproken. Onwerkelijk. Ik kon en kan het nog steeds niet geloven. Ook de Belgische stagiaires in Suriname zijn in rouw en hun gedachten zijn bij de slachtoffers. 

#PrayForBelgium


Om mijn gedachten te verzetten en mezelf niet nog meer zorgen te maken over de terreurdreiging die er heerst in het Belgenlandje besloot ik leuke kaartjes te schrijven voor familie en vrienden. Ik ben benieuwd wanneer ze zullen aankomen, ook al zal dit op een plek zijn waar België voor een groot stuk veranderd is. 


Dikke kus
xxxxxxx

1 opmerking: