Dag 40: Filmploeg op stage

Dinsdag 15 maart 2016

Lieve lezers,

Vandaag ben ik gelukkig heelhuids op stage geraakt zonder brokken te maken aan mijn fiets. Ik kon beginnen aan, al de zesde, individuele begeleidingssessie met C. De tijd blijft hier snel en gaan en voor ik het weet is de week alweer om. Bij aankomst op de Louis Braille School zag ik dat C. niet aanwezig was. Ik kon dus weer niet starten met het werk dat ik had voorbereid. Ik besloot om te beginnen met het noteren van mijn observaties. Ik hou een boekje bij met daarin de observaties van C. Ik moest dit nog afmaken dus ik kon hier even mijn tijd insteken. Normaal heb ik op woensdag een gesprek met mevrouw Hanenberg, maar omdat C. er toch niet was besloot ik dit vandaag al te doen. Met elkaar in gesprek gaan is goed voor het teamverband en het uiten van eventuele frustraties of dingen waar ik tegenaan loop gedurende mijn stage. Ook natuurlijk om mee te delen welke dingen ik al allemaal gedaan had en welke dingen ik nog graag zou willen doen. Op deze manier krijgt zij ook een beter beeld van mijn doelen die ik wil bereiken. Ze zei onmiddellijk dat ik veel taken op mij neem en dat ze mijn verslagen heeft doorgelezen. Het ziet er allemaal heel goed uit en de foto’s die ik erbij zet vond ze ook erg leuk. Ik had aan haar een USB-stick gevraagd zodat ik al de foto’s, die ik al gemaakt had, hierop kan zetten. Het zijn leuke foto’s om te plaatsen op de website van de NSBS. Ze stelde ook enkele vragen zoals de dingen die ik al had gedaan en of er zaken zijn waar ik tegenaan liep. Ik had één negatieve opmerking en dat is dat ik het heel moeilijk vind om een taak te zoeken wanneer mijn voorbereidingen niet doorgaan. Bijvoorbeeld bij afwezigheid van C. Ze begreep mij en maakte ook duidelijk dat er heel veel werk is, maar dat nog niet alles op punt staat en dus nog niet concreet is. Ze ging hier zeker rekening mee houden. Vanaf nu plannen we om de twee weken een gesprek zodat er, op tijd, over alles gepraat kan worden. Ik wou natuurlijk ook graag weten wat iedereen vind van het werk dat ik doe. Er zijn nog geen klachten ontvangen en ze is blij met ons als stagiairs. Dat is dus allemaal goed nieuws!

Uiteindelijk had ik vernomen dat C. toch was komen opdagen op school. Wat een opluchting want zo kon ik toch nog met hem werken. Op de planning stond het maken van een werkstuk gelinkt aan verschillende vormen: cirkel, vierkant en driehoek. Het lijkt alsof ik niets anders doe dan werkstukken maken, maar het doel is om al spelend bij te leren. Ik had ook opgemerkt dat de juf van de zorgklas de resterende dagen geen tijd neemt om een werkstuk te maken dus ik vind het zelf leuk om hierbij te ondersteunen. Ik vind voorbereidend werk erg belangrijk dus ik had de dag op voorhand al voorbereid. Op een stuk stevig karton tekende ik drie paaseieren en ik werkte dit af met garen. C. kan de garen voelen en zo te weten komen waar de rand is van de tekening. Ik werk rond het thema Pasen aangezien het bijna paasvakantie is. Het is niet omdat een leerling blind is dat er niet gewerkt kan worden met een thema. Alles draait om het tastbaar maken van materialen, hulpmiddelen enzovoort. C. krijgt de kans om nieuwe materialen te ontdekken en te leren gebruiken. Ik maakte deze keer gebruik van een kurk en een aardappel. Jullie kennen het wellicht wel? Stempelen met vormen die uitgesneden zijn uit een aardappel. Iedereen heeft dit als kind wel eens gedaan, maar voor C. was dit niet zo vanzelfsprekend. Het woord stempelen kent hij niet dus ook de handeling niet. Door middel van zijn hand vast te nemen ondersteunde ik hem. Ik zei ondertussen: “drukken” of “omhoog en daarna terug omlaag”. Hij herhaalde dit, maar deed de beweging hier nog niet bij. Wanneer ik zijn hand terug vastnam herhaalde hij dit weer en deed hij stilaan de handeling zelf. Eerst ‘veegde’ hij met de stempels, maar na een tijdje kon hij de handeling steeds beter uitvoeren. Ik zie tijdens elke individuele begeleidingssessie dat hij bijleert en dat hij geniet van de individuele aandacht die hij krijgt. De bedoeling was om in gesprek te gaan met C. over de verschillende vormen. Ik liet hem voelen aan de vormen die ik had uitgesneden uit de aardappel. Het enige waarin hij geïnteresseerd was, was om de aardappel op te eten. Dit was wel een beetje grappig aangezien hij ook over zichzelf zegt dat hij een lekkerbek is en een klein dikkertje. Hij had er weer veel plezier in om een werkstuk te maken. Hij zei ook constant dat hij een paasei aan het maken was dus hij was er zich van bewust dat het thema Pasen was. We zijn hiermee door gegaan tot na de pauze want daarna was het weer tijd voor een sociale vaardigheidstraining.

De naam van dit project is me nu ook bekend: Goldstein. Deze keer was het een speciale training want er kwam een filmploeg op bezoek. De filmploeg was aanwezig om een documentaire te maken over het Goldstein-project. De film gaat achteraf naar de overheid om hen te laten zien dat de Louis Braille School bezig is met deze training. Kinderen zonder beperking leren sociale vaardigheden al spelenderwijs en door in contact te komen met leeftijdsgenoten. Voor kinderen met een visuele beperking is dit niet vanzelfsprekend want zij kunnen niet visueel waarnemen hoe een bepaalde sociale vaardigheid wordt uitgevoerd. Dat is ook de reden waarom de training gegeven wordt. Iedereen was een beetje zenuwachtig omdat de camera de hele tijd stond te draaien. De training verliep hetzelfde als vorige keer, maar deze keer moesten de kinderen extra hun best doen en ook stil zijn. De slechtziende kinderen zagen de camera en vonden het wel spannend. Achteraf was het tijd voor een interview met Jorda. De juf die de training geeft. Er werden ook twee leerlingen geïnterviewd en er werden vragen gesteld zoals hoe ze het vinden om de training te krijgen. Ik was camera van dienst want ook deze foto’s zijn mooi om op de website te zetten.

Ik heb er nog een leuke extra opdracht bij! Ik mag ook de 13 kinderen interviewen zoals ik doe bij de leden van de SOOS. Het is mij al opgevallen dat sommige kinderen met iets zitten, maar het niet durven vertellen omdat er anderen bij zijn. Ik hoop op deze manier meer te weten te komen over de thuissituatie en hun emotionele toestand. Ik zal hiermee starten na de paasvakantie. Ik kijk ernaar uit!

Na mijn stagevoormiddag ging ik nog even langs op het postkantoor. Ik ben nog steeds aan het wacht op post van mijn lieve schat. Hopelijk is het niet verloren gegaan en kan ik mijn verjaardagskaart en valentijnskaart nog in ontvangst nemen! Ik ben er echt benieuwd naar en mijn vingers zijn gekruist! Ik kreeg wel een leuke postkaart mee van mijn opa en zijn vrouwke. Superleuk en een superlieve tekst. Hier was ik echt wel heel blij mee!

We gingen ook nog even langs op het hoofdkantoor van Suribet om onze simkaarten te herladen (hier ook wel ‘opwaarderen’ genoemd). Daar konden we wel even blijven zitten hoor! Zalig met die airco! En toen zag ik ineens een MCDonald’s verschijnen in mijn ooghoek. Geen beter idee dan daar even te gaan lunchen! Mmmmmmmm I’m lovin’ it!

Dikke kus

xxxxxxxx